دکتر طیبه محمدی کیا دکترای روابط بین الملل- پژوهشگر و استاد دانشگاه مرکز بین المللی مطالعات صلح –IPSC «ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس» حافظ قفقاز پس از عهدنامه های ننگین آخال (1881م/1260 ش) ، ترکمنچای (1828م/ 1206ش) و گلستان (1813م/ 1192 ش) به جهانی افزوده شد که پیشینه و سابقه و الفتی با آن نداشت. همزیستی برخاسته از این قراردادها با قرارهایی چند میان سرزمین های قفقاز با دولت روسیه آن روز تکمیل گردید. در این میان همسایه شمالی ایران کوشید مرزهایی بر مبنای منفعت دولت مرکزی روسیه در میان سرزمین های قفقاز ایجاد نماید. بی گمان نخستین هدف هرچه دورتر ساختن مردمان این سرزمین ها از مام میهن و در سطحی دیگر جلوگیری از قدرت یابی آن ها به عنوان واحدی توانمند بود. هم از این روی مرزبندی ها و سیاست های هویتی عمدتا در راستای ایجاد
