مهرداد علي پور كارشناس ارشد روابط بين الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح –IPSC با وقوع انقلاب‌اسلامی در ایران 1979/1357، روابط سیاسی و اقتصادی تهران با جهانِ خارج منبعث از تغییرِ ساخت و ماهیت نظام سیاسی کشور در فضای پساانقلاب، دستخوش دگردیسی‌های گسترده‌ای شد. در همین رابطه باید اذعان داشت که منبعث از شرایط رخ نموده، طیفی از موانعِ داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی و همچنین شکل‌گیری ایدئولوژی‌هایی همچون «نه‌شرقی، نه‌غربی» و صدور انقلاب، مانع از آن شدند تا شرق‌گرایی در سال‌های نخستِ انقلاب آن‌گونه که باید و شاید نَضَج گیرد. نوع راهبرد مورد اشاره بر سپهر فکری سیاست‌مداران جمهوری‌اسلامی‌ایران حاکم بود تا اینکه تحولات داخلی و آغاز جنگ تحمیلی از جانب رژیم بعثی ِعراق و همچنین فشارهای فزآیندۀ غرب به رهبری ایالات‌متحده به‌نوبۀ خود موجب شدند تا راهبرد گرایش به شرق به‌عنوان واکنشی در قِبال ماهیت تهدیدآمیز و دافعۀ تحریم‌های بین‌المللی و همچنین مقابله با سیاست‌های غرب از جانب
