فرزاد رمضانی بونش مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC بیان رخداد: بنیان سازمان همکاری‌های شانگهای به سال ۲۰۰۱توسط سران روسیه، قزاقستان، چین، قرقیزستان، ازبکستان و تاجیکستان برای همکاری‌های چندجانبه امنیتی بنیان نهاده شد . سازمان همکاری شانگهای از دل رقابت قدرت‌های بزرگ برسر منطقه ژئوپلیتیک آسیای مرکزی ظهور و همکاری در مسایل امنیتی آسیای میانه به ویژه تروریسم، جدایی طلبی و افراطی گری را در سرلوحه اهداف خود قرار داد. شانگهای علاوه بر اعضای اصلی سازمان ابتدا مغولستان در سال ۲۰۰۴و یک سال بعد ایران، پاکستان و هند به عنوان عضو ناظر به سازمان ملحق کرد. در این حال از سال ۲۰۰۵که ایران به عضویت ناظر سازمان همکاری شانگهای درآمد به عضویت دائم در این سازمان می اندیشید ولی مخالفت های بنیادین روسیه و چین و تاکید بر عدم پذیرش عضویت کشورهایی که در تحریم های بین المللی قرار دارند موجب شد تا روند عضویت دائم ایران به
