مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC «قدرت نرم» به آن دسته از قابلیت ها و توانایی گفته می شود که با به کارگیری ابزار هایی چون فرهنگ به صورت غیرمستقیم بر منابع یا رفتارهای دیگر کشورها اثر می گذارد. قدرت نرم یک کشور ناشی از سه منبع اصلی فرهنگ آن کشور(آن بخش هایی که برای دیگران دارای جذابیت است)؛ارزش های سیاسی (در مواردی که در داخل و خارج کشور مورد توجه باشند) و سیاست خارجی(در صورتی که قانونی و مسئولانه به نظر برسد) است(1). بنابراین قدرت نرم به نوعی بر روی ذهنیت ها سرمایه گذاری می کند(2). در این زمینه کنترل رسانه های گروهی، باورها و ایده ها دارای اهمیت زیادی است که می تواند باعث تغییر رویکرد استراتژی امنیت ملی کشورها بخصوص در مناطقی که از تنوع قومیتی-مذهبی در دو سوی مرزها برخوردارند شود. در این میان قدرت نرم فرهنگی علاوه بر
