دکتر گلناز سعیدی پژوهشگر روابط بین‌الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC مقدمه عربستان سعودی در دهه‌های گذشته عمدتاً به‌عنوان کشوری نفت‌محور و مذهبی شناخته می‌شد که قدرت و نفوذ خود را از طریق صادرات انرژی، مدیریت اماکن مقدس اسلامی و شبکه‌های مالی و سیاسی وابسته به آن اعمال می‌کرد. با این حال، تحولات جهانی و داخلی در دو دهه اخیر این کشور را به سمت بازنگری در ابزارهای قدرت و سیاست خارجی سوق داده است. در شرایطی که وابستگی شدید به درآمدهای نفتی به دلیل نوسانات بازار انرژی آسیب‌پذیری زیادی ایجاد می‌کرد و همچنین فشارهای بین‌المللی بر سر مسائل حقوق بشر و سیاست‌های منطقه‌ای وجهه کشور را تضعیف کرده بود، رهبران سعودی به ضرورت بازتعریف تصویر بین‌المللی و ساختن نوعی هویت فرهنگی-مدرن پی بردند. طرح چشم‌انداز ۲۰۳۰ که در سال ۲۰۱۶ از سوی محمد بن سلمان ولیعهد معرفی شد، نقطه عطفی در این مسیر بود. این طرح نه‌تنها
