اسداله سليماني كارشناس مسائل تركيه مركز بين المللي مطالعات صلح-IPSC با روي كار آمدن مصطفي كمال بعد از پايان جنگ جهاني اول بر اساس قرار داد لوزان[1] (1923 میلادی) و انتقال قدرت از عثماني به جمهوری جديد تركيه فرآیند هویت‌یابی اکراد و آرزوي استقلال مناطق كردي به ياس تبديل شد. حضور اکراد با داشتن جمعیت حدود ۲۴ درصدی، و تشکیل بزرگترین اقلیت قومی از آغاز تشکیل جمهوری ترکیه، در قانون اساسی این کشور انکار شد. مقامات رسمی ترکیه وجود قوم کُرد را کاملا انکار کرده و ادعا می‌کردند که کُرد یک قوم یا ملت نیست، تنها عنوانی است که در تاریخ برای نامیدن ترکانِ کوه‌نشین[2] به کار گرفته شده است. لذا آن‌ها را از انجام هرگونه فعالیت سیاسی و اجتماعی منع کردند. ممنوع‌شدن مظاهر هویت کردی از جمله زبان و پوشش، تمامی نیروهای ملی و مذهبی را وادار به عکس‌العمل کرد. در اثر سخت‌گیری‌های دولت سلسله شورش‌هایی در میان
