فاطمه خادم شیرازی پژوهشگر روابط بین الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC سقوط الفاشر در اواخر اکتبر ۲۰۲۵، پس از ۱۸ ماه محاصره سنگین، جنگ داخلی سودان را وارد مرحلهای کاملاً جدید کرد؛ مرحلهای که نهتنها موازنه نظامی و سیاسی در داخل کشور را دگرگون ساخت، بلکه پیامدهای ژئوپلیتیکی گستردهای برای دریای سرخ، شاخ آفریقا و امنیت منطقهای به همراه آورد. تسلط کامل نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) بر دارفور و فروپاشی آخرین سنگر ارتش سودان (SAF) در غرب کشور، احتمال تجزیه عملی سودان را از یک سناریوی دور به مسیری محتمل تبدیل کرده است؛ روندی که براساس تحلیلهای سیاسی خبرگزاری های جهان در ماههای اخیر، نتیجه مستقیم ترکیب برتری نظامی RSF، حمایت خارجی گزینشی و خلأ سیاسی و دیپلماتیک ارزیابی میشود .(1)(2)(3) – پیامدهای انسانی و محاصره طولانی الفاشر، آخرین سنگر مقاومت در دارفور، نمادی از مقاومت غیرمتمرکز علیه پیشروی RSF بود. محاصرهای که بیش از ۵۰۰ روز
