مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC سیاست های داخلی و خارجی چین و هند بر دو ایده متمرکز است: دولت سازی پس از استعمار و جستجو برای عدالت اقتصادی و اجتماعی که اولی منجر به درگیری و دومی منجر به همکاری می شود. برجسته‌ترین ویژگی تنش و بحران در روابط چین و هند، تاریخچه درگیری‌های ارضی پس از استعمار است که با جنگ مرزی سال 1962 آغاز شد. اگرچه دو کشور توانستند تنش ها را بین سال های 1968 و 2017 (به جز سال 1987) به لطف یک توافق مرزی مشترک کاهش دهند اما تنش و بحران همیشه نهفته است و می‌تواند توسط تحولات زیرساختی هر دو طرف و رویدادهای سیاسی داخلی دائما بازتولید شود. در این راستا درگیری خشونت‌آمیز در دره گالوان در شرق لاداخ در سال 2020 به طور اساسی پویایی روابط هند و چین را تغییر داد(1).خط فعلی کنترل واقعی تقریباً
