دکتر مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC توافقنامه چابهار به عنوان مهمترین رویکرد ژئواکونومیکی بین ایران و هند در ۲۳ مه ۲۰۱۶ با پیش بینی سرمایه گذار 370 تا 500 میلیون دلاری (1) و با مشارکت افغانستان منعقد شد. این توافقنامه با هدف اتصال هند و افغانستان از طریق ایران، -هم از طریق مسیرهای دریایی و هم از طریق خشکی-، در نظر داشت فرصت های توسعه ای منطقه ای را به نفع سه کشور گسترش دهد. در این راستا ایران متعهد شد که یک مسیر ارتباطی امن را برای هند به سمت آسیای مرکزی و قفقاز فراهم نماید. با این حال مجموعه ای از عوامل بازدارنده باعث گردید تا کشورهای زیرمجموعه این توافقنامه در عملیاتی کردن آن ناتوان بمانند. فرصت ها اهمیت چابهار برای هند با توجه به اینکه موقعیت جغرافیایی ایران به گسترش نفوذ ژئوپلیتیکی دهلی نو کمک می‌کند، از این
