حسن کریمی دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران مرکز بین المللی مطالعات صلح –IPSC _ مقدمه: با شکل‌گیری اقلیم کردستان در سال 2004 میلادی که نتیجه سالها مبارزه اکراد و از همه مهمتر تدبیر رهبران سیاسی کُرد در تعامل با نظام بین‌الملل و کمک به سقوط رژیم بغداد بود، کردها خوشحال بودند که پس از سالها مبارزه به حداقل خواسته خود رسیده‌اند. تا سال 2012 م. در حالی که دیگر بخش‌های عراق مملو از ناامنی، ترور و بمب‌گذاری بود، همه چیز در اقلیم کردستان خوب بود و بعضی‌ها از این منطقه به عنوان «دبی دوم» یاد می‌کردند. این وضعیت نتیجه تعامل خوب میان دو چهرة اول اقلیم کردستان یعنی آقایان طالبانی و بارزانی بود. چرا که میان دو نفر از یک سو و اقلیم کردستان با دولت بغداد از سوی دیگر تعامل خوبی وجود داشت. اما طی چند سال اخیر بخصوص پس از مرگ طالبانی، نه تنها تعامل میان کُردها کم
