مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC از زمان تاسیس پاکستان(1947م)، اسلام همیشه نشانگر هویت دولت بود و بعد از کودتای نظامی سال 1977 به رهبری ژنرال ضیاءالحق که اسلامیت او باعث عادی سازی جریانات اسلام گرایی افراطی در پاکستان شد، ابعاد کاملاً جدیدی به خود گرفت و جهاد افغانستان علیه شوروی، که نه تنها از سوی پاکستان، بلکه از ایالات متحده امریکا و متحدان غربی آن، کشورهای عربی و چین حمایت می شد، به این روند دامن زد. حمایت از جهادگران تعادل را به نفع جماعت اسلامی و فرقه دیوبندی پیوریتانی1 تغییر داد که نیروی انسانی و پشتیبانی ایدئولوژیکی از جهاد یا به طور روشن خشونت های سازمان یافته را تأمین می کرد. انگیزه اسلامی شدن، همراه با رشد جهادیسم، منجر به رقابت بین فرقه های مختلف شد که هر یک تفسیر خاص خود را از اسلام داشتند.
