اسلام ذوالقدرپور پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل مرکز بین‌المللی مطالعات صلح – IPSC چکیده سیاست خارجی ترکیه در دهه‌های اخیر ترکیبی از گرایش به ساختارهای غربی و بهره‌گیری از فرصت‌های شرقی بوده است. در حالی که این کشور همچنان آرمان پیوستن به اتحادیه اروپا و حفظ جایگاه خود در ناتو را دنبال می‌کند، هم‌زمان کوشیده است از ظرفیت‌های اقتصادی سازمان همکاری شانگهای نیز استفاده کند. رویکرد ترکیه در قبال شانگهای نه عضویت کامل و تعهدات گسترده، بلکه حضور به‌عنوان «شریک گفت‌وگو» بوده است؛ جایگاهی که به آنکارا امکان می‌دهد بدون هزینه‌های سیاسی سنگین، از مزایای اقتصادی این سازمان بهره‌برداری کند. این وضعیت نشان‌دهنده تاکتیکی حساب‌شده است که ترکیه با آن تلاش می‌کند بیشترین منفعت اقتصادی را با کمترین هزینه سیاسی به دست آورد. افزون بر جنبه‌های اقتصادی، ترکیه از ارتباط خود با شانگهای به‌عنوان ابزاری برای افزایش قدرت چانه‌زنی در برابر غرب استفاده می‌کند. این کشور با برجسته‌سازی روابط شرقی، اتحادیه
