دکتر مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC چین در چهاردهمین برنامه پنج ساله (2021-2025) این کشور که برای توسعه اقتصادی و اجتماعی ملی و همچنین اهداف بلندمدت آن تا سال 2035 برنامه ریزی شده است انرژی های تجدیدپذیر را در اولویت قرار داده است(1). در این راستا گنجاندن توسعه نیروگاه‌های آبی در پایین دست رودخانه یارلونگ تسانگپو نگرانی های را برانگیخته است. با توجه به اینکه این پروژه با تولید سالانه 300 میلیارد کیلووات ساعت، -سه برابر سد سه دره-، به بزرگترین تأسیسات برق‌آبی جهان تبدیل خواهد شد(2) کشورهای هند، بوتان و بنگلادش را با تغییر جریان آب و خطرات ژئوپلیتیکی تهدید می‌کند و به طور بالقوه آب را به یک سلاح استراتژیک تبدیل کرده است. این سد می تواند چشم‌انداز ژئوپلیتیکی هیمالیا را تغییر دهد و جنگ آبی چین علیه جنوب آسیا بر سر رودخانه‌ی تبت را تشدید نماید. اگر جنگی بین چین
