اسلام ذوالقدرپور پژوهشگر مسائل بین الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح-IPSC سیاستگذاری عمومی دارای دو روند متفاوت است که روند مطلوب آن سیاستگذاری پیش‌نگر و راهبردی است که بر اساس چشم انداز و آینده‌نگری طراحی شده و ماهیت کنش‌گرا دارد. روند دیگر سیاستگذاری عمومی بر وضعیت کنونی تمرکز نموده، واکنشی به شرایط یا بحران موجود است. سیاستگذاری واکنشگرا زمانی در دستورکار قرار می‌گیرد که سیاستگذار در میانه چالش یا بحران گرفتار شده و برای رهایی یا گذار کم‌خطر از این وضعیت به طراحی و انتخاب سیاست یا تاکتیک اقدام می‌کند. در این روند از سیاستگذاری، همه چیز بر چالش یا بحران موجود بنیان شده و تمرکز بر بحران موجود است. در سیاستگذاری خارجی و دفاعی نیز سیاستگذاری واکنشگرا دارای کاربردهای روزافزون است. اما برخی بازیگران نظام جهانی با توجه به منابع قدرت به خصوص منابع اقتصادی و مالی در اختیار، فراتر از سیاستگذاری واکنشگرا و بحران محور، به
