مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC تاجیکستان کشوری محصور در خشکی که در بخش کوهستانی آسیای مرکزی واقع است حدود شصت درصد از کل منابع آبی آسیای مرکزی را تامین می کند. این کشور حدود 1300 دریاچه، 13هزار یخچال طبیعی و بیش از 900 رودخانه و نهر طبیعی دارد از این رو بخش کشاورزی و انرژی برق آبی همسایگان به خصوص ازبکستان به منابع آبی تاجیکستان وابسته است، بدین ترتیب تاجیکستان منبع استراتژیک در بخش انرژی برق آبی منطقه به شمار می آید. اما تغییرات آب و هوایی چالش‌های جدیدی را برای برنامه‌ریزی و مدیریت نیروگاه‌های آبی ایجاد می‌کند(1) و از آنجائیکه بیش از 95 درصد برق تاجیکستان از طریق انرژی برق آبی تامین می شود (2) در نتیجه تغییرات آب و هوایی و خشکسالی هم برای این کشور و هم کل منطقه آسیای مرکزی تهدید جدی به شمار می آید(3). این در حالیست
