معصومه محمدی پژوهشگر روابط بین الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح –IPSC سیاست خارجی ازبکستان را تقریباً می توان به دو دوره تقسیم کرد که مربوط به دو رئیس جمهور آن اسلام کریموف و شوکت میرضیایف است. علی‌رغم شعار کریموف «ترکستان خانه مشترک ماست» که نشان‌دهنده استقبال گسترده‌تر از منطقه است، اختلافات ارضی و آبی در آسیای مرکزی بر امور درون منطقه‌ای سایه انداخته است. از زمانی که میرضیایف به قدرت رسیده است، ازبکستان گام های چشمگیری برای غلبه بر چنین اختلافات منطقه ای برداشته است، در عوض به عنوان یک رهبر در ایجاد همکاری در سطح منطقه و از طریق اتحاد نوپا با قزاقستان ظاهر شده است. در همین حال، رفتار منطقه‌ای و بین‌المللی تاشکند گاهی کاملا محتاطانه و مردد بوده است، به ویژه در رابطه با قدرت‌های بزرگی چون روسیه و ایالات متحده آمریکا1.
