کامران کرمی مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC بیان رخداد در چند دهه اخیر و بخصوص بعد از امضای پیمان کمپ دیوید، الگوی بازیگری جهان عرب در مقابل اسرائیل معطوف به رویکرد عمل گرایی محافظه کار بوده و در این رهگذر مجموعه دولت های عربی به تأسی از رویکرد عربستان سعودی و مصر سعی نموده اند تا با حرکت به سمت نوعی سازوکار سیاسی و حمایت از فتح، ضمن روند شناسایی ضمنی رژیم صهیونیستی و تحقق مکانیسم ها و زمینه های صلح، از قدرت گیری حماس و رشد انتفاضه های فلسطینی جلوگیری نمایند. در مقطع اخیر و در بحبوحه تحوات غزه، فارغ از برخی حرکت های پراکنده و عمدتا سیاسی از سوی قطر، مجموعه جهان عرب ضمن در پیش گرفتن همان رویکرد، به کمک های مالی و غذایی بسنده نموده است. در این نوشتار تلاش گردیده است تا دلایل این رویکرد عملگرایی محافظه کار مورد بررسی قرار گیرد.
