طهمورث غلامی مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC بیان رخداد از زمان شکل گیری دولت های جدید در جوامع عربی در قرن بیستم، یک کشمکش پایدار میان رهبران دینی و رهبران سیاسی که افرادی غیر مذهبی بودند شکل گرفت. رهبران دینی معتقد بودند که اسلام صرفاً یک دین محض نیست، بلکه یک شیوه ی زندگی است که خود همراه با دستوراتی درباره ی رفتار اخلاقی، سیاسی و اقتصادی برای ملت ها و افراد است که این دستورات متکی بر قرآن و سنت می باشد. لذا رهبران دینی معتقد به کاربرد مبانی اسلامی در حیات سیاسی- اجتماعی و پیروی کامل آن در جامعه بودند. در مقابل رهبران سیاسی که دارای تفکری غیر مذهبی بودند در مقابل دیدگاه رهبران دینی موضعی نرمش ناپذیر گرفتند و قائل به تفکیک دین از سیاست بودند. نتیجه این تقابل این بود که در نهایت اسلام گرایان در حاشیه سیاست قرار گیرند و به دلیل این
