فرهاد نوایی مرکز بین المللی مطالعات صلح-IPSC تحليل سياست خارجي آذربايجان در طي 16 سال اخير نشان مي دهد كه اين كشور سياست خارجي مبتني بر موازنه را در پيش گرفته است. اين سياست در جستجوي سه هدف اصلي و اساسي بوده است كه همگي عمدتاً با محوريت منابع انرژي انجام گرفته است. ديپلماسي آذربايجان در بعد خارجي بر بنيان های زير استوار بوده است: حفظ استقلال، حل مسالمت آميز مناقشه ديرين قره باغ-ناگورنو و تبديل آذربايجان به يك شريك كليدي براي قدرتهاي منطقه اي. سياست خارجي آذربايجان بر اين بنيان ها را در طول نزديك به دو دهه گذشته مي توان«ديپلماسي خاموش» نام نهاد كه به وسيله آن، باكو رفته رفته نقش خود را در معادلات قدرت با استفاده از تضادها و مناقشات ميان قدرتهاي منطقه افزايش مي دهد. در اين زمان باكو دست به اقداماتي زده كه نشان مي دهد خط مشي اتخاذي اش وابسته به قدرت هاي
