«مكانيسم سازماندهی امنيت هميارانه در خلیج فارس در دوران اوباما» دکتر زهره پوستین چی مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC www.peace-ipsc.org چكيده محور تغيير در روند سياست خارجي آمريكا در دوران اوباما، مربوط به خلیج فارس و خاورميانه است. اين حوزه جغرافيايي طي سال‌هاي بعد از جنگ دوم جهاني با نشانه‌هايي از بي‌ثباتي، تضاد و رويارويي استراتژيك همراه بوده است. در سال‌هاي بعد از جنگ دوم جهاني، نشانه‌هايي از امنيت‌سازي منطقه‌اي بر اساس رهيافت‌های رئاليستي شكل گرفت. در اين دوران، قدرت‌هاي بزرگ و قواعد ساختاري نظام دوقطبي را مي‌توان محور امنيت‌سازي رئاليستي در حوزه‌هاي منطقه‌اي، به ويژه سيستم تابع خاورميانه دانست. اين روند با فراز و نشيب‌هايي تا پایان دوران رياست جمهوري جورج بوش (ژانويه 2009) تداوم يافت. مواضع جديد دولت اوباما در حوزه سياست خارجي آمريكا، جلوه‌هايي از «قدرت نرم» را منعكس می‌کند. به عبارت ديگر اوباما درصدد بر آمده است تا رهيافت‌هاي جديدي را در ارتباط با امنيت
