صدیقه خراسانی پژوهشگر روابط بین الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC زمانی که چمبرلین، نخستوزیر بریتانیا در سال 1938به همراه فرانسه و ایتالیا قراردادی با هیتلر امضا کرد که تمامیت ارضی و استقلال چکسلواکی بر باد رفت، بر این گمان بود که بهترین تصمیم در جهت منافع ملی و جهانی اتخاذ شده است؛ هرچند مخالفانش آن را قراردادی غیرشرافتمندانه خوانده و او را سادهلوح و ضعیف خطاب کردند. اما به زعم خویش دو هدف را از این پذیرش دنبال میکرد: جلوگیری از گسترش نفوذ شوروی در اروپای مرکزی و فراهم آوردن فرصت تجدید تسلیحات و آماده سازی بریتانیا. ریمون آرون اما، دربارهی قرارداد مونیخ معتقد بود، اینکه جنگ طلب به پیروزیهای بدون نبرد خرسند باشد، توهمی بیش نیست! ( برگرفته از کتاب استراتژی بزرگ، هلموت اشمیت، ترجمه هرمز همایونپور)
