فاطمه خادم شیرازی پژوهشگر روابط بین الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC مبانی فکری و تحول گفتمان صدر مقتدی صدر، رهبر جنبش صدر و یکی از موثرترین چهره‌های شیعی عراق، همواره بر ساخت هویتی ملی–شیعی مستقل از ایران و بر پایه “اسلام عربی” تأکید داشته است(1).از زمان تجربه جیش‌المهدی، صدر به این نتیجه رسید نیروهای موازی با دولت، مشروعیت و ثبات عراق را به خطر می‌اندازند.پروژه دولت‌سازی ملی از نگاه او در تضاد با نفوذ و قدرت‌گیری شبه‌نظامیان، خصوصاً حشدالشعبی است(2).از سوی دیگر، صدر سیاستی موازنه‌گرانه با ایران و بلوک عربی/غربی در پیش گرفته؛ همزمان که بر استقلال جریان خود پافشاری می‌کند، تمایل ندارد قدرت رقبای نزدیک به جمهوری اسلامی در عراق تثبیت شود(3)(4)در نقاط اوج بحران، صدر با طرح بحث انحلال حشد و تحریم مشروط انتخابات، سعی داشته هم در افکار عمومی و هم میان نخبگان، خود را هوادار پاکسازی ساختار امنیتی و پاسخگویی دولت معرفی کند(5)(6)
