دکتر گلناز سعیدی پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC مقدمه منطقه سین‌کیانگ در شمال غربی جمهوری خلق چین، با وسعتی بیش از ۱.۶ میلیون کیلومتر مربع و موقعیت استراتژیک میان آسیای مرکزی و چین، از دیرباز نقش مهمی در مسیرهای تجاری، فرهنگی و تمدنی داشته است. این منطقه که بخشی از جاده ابریشم تاریخی محسوب می‌شود، به‌عنوان پل ارتباطی میان شرق و غرب، همواره مرکز تبادل کالا، فرهنگ، زبان و ایده‌ها بوده است. ایران نیز در طول تاریخ، از دوران هخامنشیان و ساسانیان، ارتباط گسترده‌ای با این منطقه برقرار کرده است و در طول قرن‌ها، مبادلات فرهنگی و تمدنی متعددی میان ایران و سین‌کیانگ شکل گرفته است. این روابط، هم در حوزه زبان و ادب و هم در حوزه هنر و آیین‌های فرهنگی نمود داشته است. حضور تاجیک‌ها به‌عنوان جامعه‌ای ایرانی‌تبار در سین‌کیانگ، به‌ویژه به‌عنوان حلقه‌ای فرهنگی و تمدنی میان ایران و چین، اهمیت ویژه‌ای
