دکتر سامان فریدونی پژوهشگر جامعه شناسی سیاسی مرکز بین المللی مطالعات صلح-IPSC گویا پایان گلوبالیزم آغاز شده است. جهانی گرایی با وعده هایی چون صلح پایدار، رونق اقتصادی، افزایش تعاملات فرهنگی و تقویت نهادهای بین المللی پا به میدان گذاشت. از دهه 1990 با فروپاشی بلوک شرق و گسترش نئولیبرالیزم به عنوان ایدئولوژی غالب، رویای جهان گرایی به نظر میرسید که به تحقق نزدیک شده باشد اما در دل این رویا، بذر بحرانهایی کاشته شد که امروز به روییدن راست گراها انجامیده است، جریاناتی که اغلب ملی گرا، ضد جهانی شدن، ضد مهاجرت و بی اعتنا به نهادهای ملی از جمله اتحادیه اروپا هستند. جهانی شدن که ریشه های آن به قرن پانزدهم میلادی باز می گردد، با وقوع انقلاب های صنعتی در حوزه تکنولوژی، ارتباطات و اطلاعات از قرن هجدهم تنومند شد. افزایش ارتباطات جهانی بواسطه پیشرفت های فنی، افزایش نهادهای سیاسی، اقتصادی و تجاری، پیدایش سازمان های
