مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح– IPSC برای درک بهتر این موضوع که رابطه و تعامل دو جانبه میان جامعه «شیعیان» افغانستان و «طالبان» چه سمت و سوی خواهد گرفت لازم است در ابتدا استراتژی طالبان در دوره کنونی را بررسی کنیم. بی شک حاکمان طالبان با درک نیاز به یک پایگاه ایدئولوژیک محکم و تمایل برای ایجاد یک نظام کاملاً اسلامی، به تدریج محورهای جدید خود را که در برگیرنده سه طرح ایدئولوژیک در هم تنیده یعنی «شکل دادن به ایدئولوژی مذهبی دولتی»، «برجسته کردن اعتبارات مذهبی اصیل خود»، و «هدایت ناسیونالیسم افغانی به ناسیونالیسم مذهبی» برای تحکیم امارت اسلامی جدیدالتاسیس شان است، تنظیم می کنند. طالبان از زمان تأسیس به طرز چشمگیری به وعده های ایدئولوژیک خود پایبند بودند و آن را ادامه داده است. آنها به طور فزاینده ای ایدئولوژی خود را به عنوان یک پروژه اجتماعی- سیاسی تجاری سازی کردند تا
