دکتر ابوالفضل آنائی پژوهشگر روابط بین الملل مرکز بین المللی مطالعات صلح-ipsc دیباچه سخن کودتای بیست وهشت مرداد1332 به سرکردگی هژمون نو ظهور ایالات متحده و امپریالیسم فرتوت بریتانیا نقطه عزیمت پیوند وابستگی ایران به نظام هژمونیک امریکایی و کنترل ساختاری این کشور بر موجودیت جغرافیایی ایران تحت رژیم دست نشانده محمدرضا شاه پهلوی بود. در چارچوب روابط وابستگی-دست نشاندگی رژیم کودتا روابط متقابل ایران – ایالات متحده از منطق راهبردی سلطه جهانی سیکل سوم هژمونیک تبعیت نمود و روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی-امنیتی تکوین یافته در دوره پساکودتا منافع ساختاری و بلند مدت ایالات متحده را در فضای جغرافیایی خاورمیانه و بالاخص حوزه خلیج فارس با دو هدف عمده مهار نفوذ کمونیسم و تداوم روند صادرات نفت تداوم بخشید (گازیوروسکی 1371). از سوی دیگر انعقاد پیمان بغداد/ سنتو(CENTO 1955-1979: Central Treaty Organization) لایه خاورمیانه ای پوشش دفاع جمعی برای پیشبرد منافع راهبردی هژمونیک ایالات متحده بود که بسان بخش
