مهدی پارسایی مرکز بینالمللی مطالعات صلح -IPSC بیان رویداد رگههای اصلی سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه موسوم به تنش صفر با همسایگان در کتاب عمق استراتژیک داوود اوغلو مفصلبندی شد. در قالب این سیاست ترکیه به دنبال این بود که تبدل به بازیگری بانفوذ در منطقه و در وهله بعد عرصه بینالمللی شود. در این راستا ترکیه روی به سیاست تنشزدایی با همسایگان از جمله سوریه و ارمنستان آورد. اما به نظر میرسد سیاست تنش صفر علیرغم نمودهای قابل توجهی همچون برگزاری جلسه مشترک کابینه دولت ترکیه-سوریه و دیپلماسی فوتبال با ارمنستان، در مواقع حساس و تعیینکننده کارایی قبلی را ندارد. چرا که غایت سیاسی آن ذیل بازی بزرگان قرار دارد و زیرسیستمهای منطقهای همچون خاورمیانه در این سیاست صرفا نقش نردبان برای ارتقای جایگاه ترکیه را ایفا میکنند. به دیگر سخن رویکرد تنش صفر در قاموس سیاست خارجی ترکیه اصالت استراتژیک نداشت بلکه مصلحتی تاکتیکی دارد. در حالیکه در
