طهمورث غلامی مرکز بین المللی مطالعات صلح-IPSC برداشت و تصور نسبت به دنیای بیرون یکی از منابع اساسی شکل دهنده به سیاست خارجی کشور ها می باشد. بدین معنا که تصمیم گیران سیاست خارجی بر مبنای برداشت و تصوری که نسبت به دنیای خارجی خود دارند، رفتار و تعاملشان را با دنیای خارج تنظیم می کنند. برداشت و تصور از واقعیت هر اندازه به واقعیت نزدیک تر باشد به همان میزان سبب موفقیت و کامیابی در سیاست خارجی می شود و برعکس آن شکست ها و در مواردی اشتباهات استراتژیک جبران ناپذیری به دنبال دارد. بین متخصصین سیاست خارجی کشور ما تقریباً این اجماع وجود دارد که عموماً تصمیم گیران سیاست خارجی دنیای خارجی خود را ( متشکل از دو محیط منطقه ای و بین المللی) آنگونه که هست نمی بینند، بلکه آن طور که دوست دارند باشد آن را درک و تفسیر می کنند. به عبارت دیگر، به دنیا
