دکتر محمد مهدی مظاهری استاد دانشگاه مرکز بین المللی مطالعات صلح – IPSC هر چند در بحبوحه مشکلات داخلی و خارجی متعدد ایران در ماههای اخیر، ادعای مکرر و بیاساس شورای همکاری خلیج فارس (GCC) (در بیانیه اخیر آن مورخ ۱2 آذر ۱۴۰۴) درباره مالکیت امارات متحده عربی بر جزایر سهگانه ایرانی (ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک)، در نگاه اول تکرار یک موضع نخنما و مشکلی دست چندم به نظر می رسد، اما با بررسی عمیقتر تحولات منطقه و ادبیات بیانیه، میتوان دریافت که این صرفاً یک ادعای ارضی قدیمی نیست، بلکه بخشی از یک استراتژی جدید فشار ترکیبی است که هدف آن «ارتقای سطح مناقشه» و «اجماعسازی مصنوعی» علیه ایران در سطوح بینالمللی است. نکته جدید و قابل توجه در بیانیه اخیر GCC، جسورانهتر و تفصیلیتر شدن لحن آن است. در این بیانیه، تقریباً هر اقدام ایران برای اعمال حاکمیت میدانی بر جزایر، از جمله ساخت و ساز
