مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC اگرچه جمهوری تاجیکستان نزدیک به چهل سال قبل از اینکه در پایان سال 1991 به یک کشور مستقل تبدیل شود وزارت امور خارجه داشت اما تا زمانی که این کشور بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود قدرتی برای انجام دیپلماسی خود نداشت. هدف اصلی سیاست خارجی تاجیکستان تازه استقلال یافته، به حداکثر رساندن فرصت ها از طریق توسعه روابط با دولت ها بود. در این راستا توجه ویژه دیپلماتیک تاجیکستان به دو گروه از کشورها معطوف شد: جمهوری‌های دیگر شوروی سابق(کشورهای مستقل مشترک المنافع) و همسایگان نزدیک تاجیکستان، از جمله ایران و افغانستان، که از نظر فرهنگی به یکدیگر نزدیک هستند. در سیاست خارجی تاجیکستان، تقویت و گسترش روابط پایدار و بلندمدت دوجانبه با کشورهای مشترک المنافع از اهمیت ویژه و مهمی برخوردار است. در این راستا، این کشور پیوسته در تلاش است تا مساعدترین زمینه را برای
