مریم وریج کاظمی پژوهشگر مسائل ژئوپلیتیک مرکز بین المللی مطالعات صلح– IPSC کریدور هند-عرب-مدیترانه ای که جزو بزرگترین پروژه های ژئواکونومیک در سطح بین الملل به شمار می آید، بنادر بمبئی و جواهر لعل نهرو از هند را به بنادر جبل علی دبی، حیفا اسرائیل و پیرئوس یونان متصل می کند. به طور کلی این کریدور تجاری چندوجهی که منطقه اقیانوس هند را از طریق غرب آسیا به مناطق مدیترانه مرتبط می سازد متمرکز بر فعالیت های اقتصادی-تجاری است. بی شک پیمان ابراهیم که در سال2020 به امضا رسید توانست همکاری های مشترک منطقه ای را بین اسرائیل، امارات متحده عربی، و سایر کشورهای عربی مهیا سازد و شرایط ایجاد این کریدور را تسهیل نماید (1).
