گفتگو از اردشیر پشنگ مرزهای غربی ایران همواره در طول تاریخ آبستن حوادث و وضعیتهای مختلف سیاسی میان نیروهای حاضر در دو سوی مرز بوده است به نحوی که هرگاه توازن موجود مانند دوره های پیش از ورود اسلام به نفع ایرانیان به هم خورده است این دولت توانسته مرزهایش را جلوتر ببرد و هرگاه توازن مانند دوره ظهور امپراتوری عثمانی به نفع همسایه شرقی بهم خورده است بخشهایی از خاک ایران از دست رفته است. اما این رویه دست به دست گشتن مرزها در دهه های اولیه قرن بیستم و بعد از تاسیس دولت عراق (1921) پایان پذیرفت در نتیجه شاهد آن هستیم که پس از معاهدات 1913 قسطنطنیه بیش از 98 سال است که خطوط مرزی طرفین ثابت باقیمانده است. اما این ثبات مرزی به معنای نبود ادعا، تنش و درگیریهای ناشی از این مسئله نبوده است. از زمان روی کار آمدن رژیم بعثی در عراق، تنشهای مرزی
