صنعت گردشگری، دیپلماسی فرهنگی و قدرت نرم امارات متحده عربی

دکترگلناز سعیدی

عضو هیات علمی دانشگاه 

مرکز بین المللی مطالعات صلح-ipsc

چکیده

 بازیگران مختلف (به ویژه دولتی) در روابط بین‌الملل متقاعد شده‌اند که دیپلماسی عمومی و فرهنگی، به عنوان نمونه‌ای از قدرت نرم، پیشرفته‌ترین و غیرتهاجمی‌ترین راه برای انتقال تصویر، ارزش‌ها، یا سبک زندگی مثبت است و در عین حال ابزاری غیرخشونت‌آمیز برای تامین منافع ملی است. این مقاله به تحلیل عملکرد «دیپلماسی فرهنگی» و «قدرت نرم» در امارات متحده عربی می‌پردازد. مقاله نخست به مفاهیم دیپلماسی فرهنگی و عمومی با مدل هایی که توسط دانشمندان علوم سیاسی ارائه می شود، پرداخته و سپس وضعیت ژئوپلیتیکی امارات متحده عربی و همچنین تاریخ و ویژگی های امارات و چگونگی دیپلماسی فرهنگی را بررسی می کند.

مقدمه

دیپلماسی عمومی و فرهنگی در امارات متحده عربی اخیراً به شکل غیرنهادی مورد استفاده قرار گرفته است. بررسی چگونگی تنظیم و اجرای این اقدامات توسط دولت‌های غیر غربی، به ویژه در زمینه تجربیات تاریخی، پیشینه فرهنگی و اهداف ژئوپلیتیکی که با اروپا و آمریکای شمالی متفاوت است، جالب و مهم است. دلایل استفاده دولت از دیپلماسی عمومی و فرهنگی متعدد است.

امروزه بسیاری از دانشمندان علوم سیاسی، فرهنگ مورد استفاده دولت ها را به عنوان «قدرت نرم» توصیف می کنند و ممکن است مکمل یا جایگزین «قدرت سخت»، یعنی قدرت نظامی یا اقتصادی یک دولت باشد.

از این رو، دیپلماسی عمومی یا فرهنگی که به عنوان ابزار قدرت نرم استفاده می‌شود، ممکن است برای دولت‌هایی که فاقد قدرت سخت هستند، بسیار مفید باشد. با این حال، استفاده از دیپلماسی عمومی و فرهنگی به منظور تسهیل منافع ملی یا اهداف سیاست خارجی، فرآیندی پیچیده با متغیرهای متعددی است که در برنامه ریزی و طراحی استراتژی ها در این زمینه، نیازمند توجه است. دلایل دولت امارات متحده عربی برای توسعه استراتژی قدرت نرم خود ناشی از جهانی شدن، وضعیت ژئوپلیتیک و اهداف سیاست خارجی است که در بخش‌های زیر به طور خلاصه بیان می شود.

تئوری و متولوژی

مفاهیم دیپلماسی عمومی و فرهنگی اغلب از دریچه رشته های مختلف مورد بررسی قرار می گیرند وگاهی اوقات با عباراتی مانند روابط عمومی بین المللی، نام تجاری، حمایت یا روابط فرهنگی بین المللی اشتباه گرفته می شود. دیپلماسی فرهنگی به عنوان زیرمجموعه‌ای از دیپلماسی عمومی است که از میراث فرهنگی و منابع یک دولت استفاده می‌کند.

نیک کال دیپلماسی فرهنگی را اینگونه توصیف کرد: «مدیریت محیط بین المللی از طریق شناخته شدن منابع و دستاوردهای فرهنگی [آن کشور] در خارج از کشور و/یا تسهیل انتقال فرهنگی به خارج از کشور». 

  با این حال، بدیهی است تا زمانی که دیپلماسی فرهنگی به عنوان سیاستی که هدف آن تشویق افکار عمومی برای تأثیرگذاری بر دولت خارجی و نگرش آن نسبت به این کشور باشد، دولت نقش مهمی را بازی می کند.

دیدگاه ارائه شده در بالا توسط مانوئلا آگیلار در تعاریف و اهداف سیاست خارجی مورد استفاده توسط سایر محققان روابط بین الملل مجدداً تأیید می شود. به عنوان مثال، در فهرستی از کارکردهای سیاست خارجی، رناتا وچ پیشنهاد می‌کند که کارکرد اطلاعات توافقی می‌تواند با ابزارهایی مانند دیپلماسی عمومی یا فرهنگی انجام شود.

از سوی دیگر، یوزف کوکولکا، تضمین امنیت، افزایش قدرت دولت و تقویت موقعیت بین‌المللی آن را از اهداف اصلی سیاست خارجی می‌داند. به ویژه در زمینه افزایش قدرت و موقعیت بین المللی، دیپلماسی فرهنگی و عمومی ممکن است ابزار مهمی باشد که می تواند به طور مؤثر اهداف سیاست خارجی را محقق کند. این درک از نقش و اهداف سیاست خارجی به وضوح در نظریه قدرت نرم جوزف نای و پارادایم لیبرال روابط بین الملل که در آن اهمیت افکار عمومی و تأثیر آن بر تصمیم گیری سیاسی برجسته شده، منعکس شده است. این نظریه کاملاً به درستی استدلال دولت ها برای توسعه دیپلماسی عمومی و فرهنگی را توضیح می دهد. 

قدرت نرم از جذابیت ارزش‌ها، فرهنگ و سیاست‌های یک ملت ناشی می‌شود. این امر باعث می شود افراد به جای اجبار و تعهد از طریق همکاری عمل کنند. وقتی ارزش‌ها، فرهنگ و سیاست‌های دولت‌ها یا بازیگران غیردولتی دارای اقتدار اخلاقی باشند یا در نظر دیگران مشروع تلقی شوند، قدرت نرم آنها افزایش می‌یابد. از منظر سیاست‌های دولت، تفاوت قدرت سخت و نرم در فعالیت‌های دولت‌ها این است که قدرت سخت معادل دیپلماسی اجباری، جنگ و اتحاد در حوزه نظامی و یا تحریم و رشوه در حوزه اقتصادی است، در حالی که دیپلماسی عمومی یک سیاست رسمی است که منابع قدرت نرم مانند میراث فرهنگی و ارزش ها را به عمل تبدیل می کند. به عبارت ساده تر، تفاوت اصلی بین آنها اجبار و زور از یک سو و همکاری و جذب از سوی دیگر است.

در چهار دهه گذشته، امارات متحده عربی به یکی از پویاترین و موفق ترین نیروها در منطقه منا ( MENA ) تبدیل شده است. از یک فدراسیون کوچک سلطنتی با جامعه قبیله‌ای و تجربه کمی از دولت‌داری، به جایی رسید که مجله اکونومیست از آن با عنوان «اسپارت کوچک» یاد کرد و بر توانایی‌های رو به رشد امارات متحده عربی برای قدرت سخت تأکید کرد.

از سوی دیگر، قدرت نرم امارات متحده عربی در حال توسعه دائمی است و با مدارا و تفاهم برای دستیابی به صلح و رفاه، خود را به یک بازیگر جهانی تبدیل خواهد کرد.

در نهایت، وضعیت جمعیتی داخلی با نسبت نابرابر بین جمعیت خارج از امارات و بومی، امارات متحده عربی را به حفظ روابط نزدیک با هند که سرزمین مادری اکثریت مهاجران در امارات است، سوق می‌دهد. این مهم می تواند به عنوان بهترین ابزار برای تحقق اهداف آن، در برنامه ریزی جهت گیری های سیاست خارجی در نظر گرفته شود، زیرا قدرت نرم از طریق دیپلماسی عمومی و فرهنگی به عنوان مکمل قدرت سخت اهمیت پیدا کرده است.

چارچوب قانونی و نهادی

با انعکاس این استراتژی، چندین گام برای ادغام استراتژی قدرت نرم از جمله اقدامات دیپلماسی فرهنگی در سیستم حقوقی امارات برداشته شده است. شورای قدرت نرم امارات اولین بار در سال 2017 تأسیس شد. شورای قدرت نرم امارات قرار بود تمام قوانین و سیاست هایی را که بر وجهه و شهرت امارات در خارج از کشور تأثیر می گذارد، بررسی کند. تنها چند ماه پس از تأسیس، استراتژی قدرت نرم امارات متحده عربی در سپتامبر 2017 منتشر شد. هدف این استراتژی افزایش شهرت جهانی این کشور در خارج از کشور با برجسته کردن هویت، میراث، فرهنگ و مشارکت آن در جهان است.

شورای قدرت نرم امارات آرمان های جهانی و منطقه ای کشور را از طریق چهار هدف آشکار کرد:

– ایجاد یک جهت واحد برای بخش های مختلف از جمله اقتصاد، علوم انسانی، گردشگری، رسانه و علم.

– ارتقاء موقعیت امارات متحده عربی به عنوان دروازه ای به منطقه

– ایجاد امارات متحده عربی به عنوان پایتخت منطقه ای برای فرهنگ، هنر و گردشگری

– تثبیت شهرت خود به عنوان یک کشور مدرن و بردبار که پذیرای همه مردم از سراسر جهان است

امارات متحده عربی در سال ۲۰۱۸ برای توسعه فرهنگی خودکنفرانس دولتی با عنوان The Future of Culture Retreat را برگزار کرد.”صندوق توسعه فرهنگی امارات متحده عربی” و “شاخص مشارکت در صنایع خلاق” توسط نخست وزیر و حاکم دبی، شیخ محمدبن راشد آل مکتوم آغاز شد. این رویداد تعدادی از وزرای کابینه و مقامات ارشد دولتی را گرد هم آورد تا بر روی اجرای طرح توسعه جامع برای طرح ها و طرح های فرهنگی نوآورانه کار کنند.”صندوق توسعه فرهنگی امارات متحده عربی” بودجه لازم را برای حمایت از فعالیت های فرهنگی پیشنهادی در داخل کشور فراهم کرد و طرح ها و ابتکارات را با هدف ترویج توسعه محصولات فرهنگی امارات، تشویق کرد.

در ژوئن 2018، وزارت امور خارجه و همکاری های بین المللی دفتر دیپلماسی عمومی و فرهنگی (OPCD ) را برای هماهنگی طیفی از نهادها و ذینفعان از بخش خصوصی و دولتی در سطوح فدرال و محلی افتتاح کرد. هدف آن کمک به توضیح آنچه فرهنگ امارات را برای شرکای بین المللی تشکیل می دهد، بود. کار این دفتر نظارت بر آموزش دیپلمات های امارات متحده عربی با تمرکز بر دیپلماسی فرهنگی است. در آنجا آینده‌دارترین هنرمندان، فیلم‌سازان و نویسندگان از امارات متحده عربی تشویق می‌شوند تا با 183 سفارت در سراسر جهان همکاری کنند تا بهترین استعدادهای خلاق کشور را به نمایش بگذارند.

فیلم های اماراتی

فراتر از چارچوب رسمی دیپلماسی عمومی و فرهنگی، چندین پروژه توسط نهادهای نیمه خصوصی مختلف اجرا می شود که یکی از آنها Image Nation ابوظبی است. امارات متحده عربی به سرعت صنعت فیلمسازی را توسعه داده است که به گسترش ارزش ها و فرهنگ اماراتی در خارج از کشور کمک می کند. Image Nation ابوظبی یکی از بزرگترین تولیدکنندگان فیلم در خلیج فارس است و تنها در عرض ده سال به دلیل حمایت مالی دولت به اندازه چشمگیر توسعه یافته است.

ماموریت این شرکت که در سال 2008 راه اندازی شد، نه تنها ایجاد پایه های یک صنعت قوی فیلم محلی در امارات متحده عربی، بلکه ایجاد یک صنعت فیلم و سرگرمی در سراسر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و منا است.

Image Nation از ترکیبی از استعدادهای محلی و تخصص بین المللی استفاده می کند. همچنین از طریق برنامه ای به نام «استودیوی فیلم عربی» فیلمسازان جوان را تشویق به خودسازی می کند. این شرکت، سریال‌های تلویزیونی، مستند و سرگرمی برای مخاطبان سراسر جهان تولید می‌کند و اولین شرکت اماراتی است که چندین تولید جهانی در Netflix دارد.

از آوریل 2016، Image Nation ابوظبی در بررسی سالانه فیلم اماراتی در لهستان که به صورت سالانه توسط بنیاد Nahda و با حمایت وزارت امور خارجه امارات متحده عربی از طریق سفارت آن در ورشو برگزار می شود، مشارکت داشته است. Nahda به‌عنوان یک سازمان غیرانتفاعی عمل می‌کند که ارتباط مستقیم و باز را به‌عنوان وسیله‌ای برای ارتباط عمیق‌تر و محکم‌تر ارائه می‌کند که منجر به مقابله با کلیشه‌ها و افزایش همکاری بین لهستانی‌ها، اروپایی‌ها و اعراب می‌شود.

هدف اصلی بررسی فیلم اماراتی در لهستان ایجاد تغییر در تفکر و دیدگاه مغرضانه غالب نسبت به جهان عرب و فرهنگ است. فیلم‌ها حامل‌های اطلاعاتی قوی می باشند که در چهار نسخه تهیه شده اند، این فیلم‌ها انتخاب شدند تا نه تنها تفاوت‌های عمده، بلکه شباهت‌هایی را که می‌توانند مبنایی برای درک آینده ایجاد کنند، را نشان دهند. یکی از عناصر کلیدی این فیلم ها، نشان دادن امارات با تمام فضائل و نقص‌های آن بود، تا چالش‌های اجتماعی و فرهنگی که مردم ساکن در امارات در زندگی روزمره خود با آن روبرو هستند برجسته شود.

این فیلم‌ها بیشتر در سینماهای استودیویی محلی در کراکوف(Kino Pod Baranami)و ورشو(Kino LAB and the Museum    of Asia and the Pacific ) و کاتوویچ (Kino Światowid ) به نمایش درآمدند. نقد فیلم اماراتی همچنین فرصتی برای ملاقات با فیلمسازان بود. هر سال یک مهمان ویژه از امارات دعوت می شد تا به سوالات مخاطبان لهستانی پاسخ دهد و دیدگاه اماراتی را ارائه دهد. علاوه بر این، سازماندهی جلسات پرسش و پاسخ برای همراهی با نمایش فیلم کافی و عاقلانه به نظر می رسد. ایده گسترش دامنه رویدادها فراتر از نمایش فیلم های ساده از دهه 1990 به طور گسترده در دانشگاه مورد بحث قرار گرفته است، و شیوه بهتری در جشنواره های تفسیری فیلم که چارچوب تفسیری در پیرامون هر فیلم ایجاد می کنند، گنجانده شده است.

برخلاف مورد فرانسه، امارات فاقد سازمان هایی مانند مؤسسه فرهنگی است که بتواند در تسهیل پروژه های دیپلماسی فرهنگی در خارج از کشور نقش داشته باشد، اما امارات از مدل متمرکز دیپلماسی فرهنگی پیروی می کند در نتیجه وزارت امور خارجه مستقیماً درگیر عدم هماهنگی و همکاری با شرکای محلی مانند Nahda است. با این حال، ویژگی های بررسی فیلم اماراتی در لهستان ممکن است، نشان دهد که امارات متحده عربی از مدل روابط عمومی داخلی استفاده کرده و از طریق شرکای محل خود اهداف سیاست خارجی خود را دنبال کند.

برندسازی گردشگری و قدرت نرم امارات

سرمایه گذاری در بخش گردشگری بخشی از استراتژی های متنوع اقتصادی موفق برای بسیاری از کشورهای جهان بوده است. تأثیر گردشگری در عرصه بین‌المللی فراتر از توسعه اقتصادی است، زیرا گردشگری می‌تواند از طریق دیپلماسی فرهنگی، به اشتراک گذاشتن ایده‌ها، ارزش‌ها و فرهنگ‌ها در بین دولت‌ها و بین افراد، در ارتقای قدرت نرم نقش داشته باشد.

استراتژی برندسازی گردشگری امارات دبی و ابوظبی اجزای اساسی برند مکان کلی امارات هستند (حاتمی، 2016). این استراتژی ها در برنامه توسعه ملی امارات (چشم انداز 2021، 2015) و همچنین استراتژی های هر امارات مشهود است. استراتژی گردشگری ابوظبی هم بر اوقات فراغت و هم بر فرهنگ متمرکز شده است (پونزینی، 2011)، و دولت آژانس های گردشگری و فرهنگی را ادغام کرده تا اداره گردشگری و فرهنگ ابوظبی را در سال 2012 تشکیل دهد (حکومت ابوظبی، 2012). توسعه ناحیه فرهنگی در جزیره سعدیات نمونه دیگری از فداکاری امارات در پرورش سرمایه فرهنگی و پیشبرد برنامه های توسعه آموزشی آن است (Giampiccoli and Mtapuri, 2014 ). ابوظبی بر ایجاد یک مرکز فرهنگی منطقه‌ای با سرمایه‌گذاری‌های مهم از جمله موزه‌های در سطح جهانی از جمله موزه ملی زاید، لوور ابوظبی و گوگنهایم ابوظبی تمرکز کرده است که بزرگترین موزه گوگنهایم در جهان خواهد بود که به هنر معاصر و مدرن اختصاص دارد. جزیره سعدیات همچنین محل گالری NYU ابوظبی و سوربن ابوظبی است. علاوه بر این، جزیره یاس با هتل‌ها، پارک‌های موضوعی، مکان‌های برگزاری کنسرت، مسیرهای مسابقه فرمول یک، اسکله‌های تفریحی، و مرکز خرید به یک مقصد تفریحی در سطح جهانی تبدیل شده است. با این دارایی های گردشگری فرهنگی و تفریحی، شرکت توسعه و سرمایه گذاری گردشگری ابوظبی، ابوظبی را به عنوان یک مقصد گردشگری بین المللی پیشرو قرار داده است (Bagaeen, 2007  ). شیخ سلطان القاسمی، مفسر و مجموعه دار آثار اماراتی، اظهار داشت: تأسیس این مؤسسات به عنوان یکی از عوامل مؤثر در دیپلماسی فرهنگی امارات و افزایش قدرت نرم امارات شناخته شده است که آنها را به جایگاه بی سابقه ای از اهمیت سوق داده است (Leech, 2015).

علاوه بر تصویر برند پیش‌بینی‌شده خارجی، تأثیرات تلاش‌های دیپلماسی فرهنگی و برندسازی دولت نیز می‌تواند به صورت داخلی هدایت شود (پنجایسری و ویلسون، 2011). تمرکز بر توسعه دارایی‌های فرهنگی، آموزشی و اوقات فراغت در ابوظبی نیز نقش قدرت نرم دوئلی در حمایت از توسعه شهروندی دارد (Melewar et al., 2013  ). رهبران اماراتی نیز بیان می دارند که هویت ملی، مؤلفه‌ای مهم برای توسعه یک برند ملی است (Dinnie, 20  ). تاکید بر ترویج میراث و فرهنگ امارات برای بازدیدکنندگان، اماراتی ها و ساکنان خارج از کشور، به عنوان مثال، جشنواره قصر الحسن که هر ساله در یکی از قلعه های تاریخی ابوظبی برگزار می شود، با هدف “تقویت قدردانی از میراث و هویت اماراتی” است (قصر الحسن، 2015). این جشنواره که توسط سازمان گردشگری و فرهنگ ابوظبی برگزار می‌شود، از طریق کارگاه‌های آموزشی، گشت و گذار در قلعه‌های قدیمی، نمایشگاه‌ها و اجراها به این مهم دست می‌یابد. حفظ هویت، فرهنگ و میراث اماراتی بخش مهمی از استراتژی کلی توسعه گردشگری امارات و همچنین استراتژی دیپلماسی عمومی است. 

موزه اتحاد در دبی که اخیراً بازگشایی شده چگونگی تاسیس کشور را به نمایش گذاشته است. همچنین سرمایه‌گذاری‌هایی در بازسازی و حفظ مکان‌های میراث اصلی از جمله محله تاریخی الفهیدی واقع در Creek دبی انجام شده است که به بازدیدکنندگان این فرصت را می‌دهد تا چگونگی زندگی در دبی از قرن نوزدهم تا دهه 1970 را ببینند و تجربه کنند. با وجود آنکه ساختمان‌ها با مصالح ساختمانی سنتی ساخته شده‌اند، محله در حال حاضر یک مرکز رشد برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری، رویدادهای میراثی و مرکز شیخ محمد بن راشد برای درک فرهنگی است.

در سطح بین‌المللی، پیشرفت دبی با سرمایه‌گذاری 53 میلیارد دلاری تنها در سال 2015، از طریق سرمایه‌گذاری‌های لوکس و نمادین آن در املاک و مستغلات به رسمیت شناخته شد (اداره زمین دبی، 2015). به عنوان مثال، دبی مراکز خرید، جزایر مصنوعی و هتل های مجلل ایجاد کرده است و قصد دارد سالانه 20 میلیون بازدید کننده جذب کند (DTCM, 2015).

خطوط هوایی امارات و گروه جمیرا، هر دو برندهای مستقر در امارات هستند که به عنوان رهبران جهان شناخته می شوند.

گروه جمیرا در سال 1997 تأسیس شد و به دلیل پیشرفت‌های نمادین از جمله برج العرب، معروف به اولین هتل 7 ستاره جهان (Thurlow and Jaworski, 2012) و Madinat Jumeirah (Gumeirah Group, 2015) شهرت جهانی به دست آورد. علاوه بر تحولات در امارات متحده عربی، گروه جمیرا نیز این برند را به توسعه جهانی در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی صادر کرده است.

گروه جمیرا (2016) یک گروه مهمان نوازی است که جایزه بین المللی را از آن خود کرده است و به شهرت جهانی امارات متحده عربی کمک می کند. امارات متحده عربی به عنوان تصویری از موقعیت جدید خود در جهان، برنده مناقصه میزبانی نمایشگاه جهانی 2020 در دبی شد (جانسی و نادکارنی، 2014). برنده شدن دبی برای ایجاد نمایشگاه اکسپو 2020، باعث شد که برای اولین بار این نمایشگاه در شهری واقع در خاورمیانه، آسیای جنوبی و آفریقا گشایش یابد. 

به گفته وانگ و سان (2012)، مدیر دیپلماسی عمومی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، برنده شدن دبی در نمایشگاه 2020 یکی از برجسته ترین نمونه های جهانی قدرت نرم است که در سال 2013 ظهور کرد. او خاطرنشان کرد که “نمایشگاه های جهانی بزرگترین نمایشگاههایی هستند که می تواند فرهنگ ملت خود را در خارج از مرزهای خود به نمایش بگذارد. این پلتفرمی بزرگ برای کشوری است که می تواند دسترسی به عموم مردم جهان داشته باشد» (Leech, 2015  ). رویدادهای مگا جهانی، مانند نمایشگاه جهانی، همچنین فرصت های تجاری و دیپلماسی عمومی برای یک کشور مهم هستند و می توانند تأثیرات طولانی مدت داشته باشند. امارات متحده عربی سابقه طولانی برای حضور موفق در نمایشگاه جهانی دارد و اولین پاویون خود را در این نمایشگاه، نمایشگاه جهانی 1970 در اوزاکا ساخته است. 

غرفه امارات متحده عربی به عنوان محبوب ترین غرفه در نمایشگاه شانگهای در سال 2010 انتخاب شد، زیرا بیش از دو میلیون نفر را جذب کرد و جوایز متعددی را برای طراحی نمادین خود دریافت کرد (وانگ و سان، 2012). در حالی که اکسپو 2020 بزرگترین رویدادی است که تاکنون در امارات متحده عربی میزبانی شده است، این کشور همچنین بر توسعه جلسات، رویدادها و زیرساخت های نمایشگاهی تمرکز کرده است. 

امارات زیرساخت های نمایشگاه و سرمایه گذاری خود را در بین سال های 2006 و 2010 برای گسترش بیشتر ادامه داده است. این کشور با موفقیت میزبان نمایشگاه ها و کنفرانس های جهانی در طیف متنوعی از صنایع، از جمله بیش از 100 “مگا کنفرانس” و نمایشگاه بوده است (احمد و کوپر، 2014). برخی از این رویدادهای برجسته عبارتند از: نشست سالانه صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در سال 2014 در دبی، جشنواره بین المللی فیلم دبی (DIFF)، جام جهانی دبی، مسابقات قهرمانی تنیس بدون مالیات دبی و جشنواره فیلم ابوظبی.

کشورها می توانند رویکردی فعال در توسعه یا تقویت برند خود در عرصه جهانی اتخاذ کنند (لو و دیویس، 2006). برند دولتی به بخشی از سیاست ملی تبدیل می شود که در برنامه ریزی توسعه و حکمرانی گنجانده شده است (Nye, 2012) . دبی و ابوظبی به عنوان مراکز حمل و نقل و تدارکات، فرودگاه‌های بین‌المللی مدرن را در خود جای داده‌اند. از این دو مرکز، خطوط هوایی اتحاد و امارات، امارات متحده عربی را به جهان متصل کرده و برندهای ملی (و تابعه) را به اشتراک گذاشته و تبلیغ می کنند. فراتر از حمل و نقل فیزیکی افراد و کالاها، امارات متحده عربی با موفقیت توانسته فیلم های کشور خود را به نحوی ارائه کند که مردم جهان بتوانند فرهنگ آنها را درک کنند. به عنوان مثال، فیلم سه پرده ای که در غرفه امارات در نمایشگاه شانگهای  Cull۲۰۲۰، 2015 ارائه شد، ماهیت امارات متحده عربی را با تصاویر واضح با مضامین میراث، تنوع، جهان، وطن، رفاه و مدرنیته به نمایش گذاشت. 

امارات متحده عربی همچنین میزبان تولیدات سینمایی برجسته که در آن منظره بیابانی، نشانه های فرهنگی و منظر شهری مدرن (وانگ و سان، 2012)وجود داشت و همچنین سینمای هالیوود و بالیوود ، بوده است که همگی امکان دسترسی قدرت نرم به مردم کشورهای سراسر جهان را فراهم می کند.

نتیجه گیری 

امارات متحده عربی از سال 1971 به پیشرفت های قابل توجهی دست یافته است و این کشور به عنوان یک دولت مدرن اسلامی مترقی و قدرت منطقه ای ظاهر شده است. پیشرفت کشور، با حمایت طیفی از سرمایه‌گذاری‌ها، استراتژی‌ها و سیاست‌های موفق، به یک برند بین‌المللی قوی کمک کرده است که سرمایه‌گذاری خارجی قابل توجه، گردشگران بین‌المللی و شهرت را به عنوان مکانی عالی برای کار و زندگی جذب کند. این مقاله توضیح مختصری از چگونگی نشان دادن همگرایی در صنعت گردشگری و فیلم، برندسازی، دیپلماسی و قدرت نرم ارائه می‌کند. اینها تنها دو نمونه از طیف گسترده ای از سیاست ها، استراتژی ها و تحولاتی هستند که به شهرت جهانی مثبت امارات متحده عربی کمک کرده اند.

با توجه به بیانات بالا، راهبردهای دیپلماسی عمومی و فرهنگی تا حد زیادی به شرایط مختلف سیاسی و ژئوپلیتیکی و همچنین تجربه تاریخی در صنعت دولتی و ملی بستگی دارد. در امارات، فقدان دارایی‌های فرهنگی، منابع انسانی و تجربه گسترده در دولت، نیاز به رهبری قوی و مستحکم دارد که مدل متمرکز اجازه کنترل بیشتری را می‌دهد. بنابراین، تمایز بین نوع دیپلماسی فرهنگی نوپروپاگاندیستی و فرهنگی که توسط ماریانو زامورانو پیشنهاد شده است، ممکن است در مقایسه رویه‌های دیپلماسی فرهنگی فراتر از دنیای غرب با طرح های اولیه آن مناسب‌تر باشد، زیرا اساساً نیات و اهداف دولت‌ها را از فرهنگ به عنوان ابزار سیاست خارجی متمایز می‌کند.

امارات متحده عربی تاریخ بسیار کوتاهی به عنوان یک کشور دارد و بنابراین زمان تعریف هویت مردم خود بسیار محدود بوده است.

وقتی به جمعیت اماراتی نگاه می‌کنیم، که 90 درصد جامعه توسط خارجی‌های غیرشهروندی که قبلاً به سایر محافل فرهنگی تعلق دارند و هویت‌های متنوعی دارند، تشکیل شده است، پیچیده‌تر می‌شود. مشکل پیچیده است و به موضوع مهاجرت، تابعیت و ذهنیت قبیله ای اماراتی ها می پردازد که آنها را در پذیرش اعضای جدید جامعه سخت می کند.

محصولات فرهنگی که مقامات اماراتی سعی می‌کنند آن‌ها را به عنوان بخشی از فرهنگ اماراتی بدانند، اعم از شاهین، بخور، حنا یا غواصی مروارید، در واقع برای کل منطقه خلیج فارس هستند. زبان عربی نیز تنها مختص امارات نیست. بنابراین، اغلب ممکن است این تصور را داشته باشیم که دیپلماسی فرهنگی امارات تا حدودی تصنعی است.

با آنکه چارچوب سیاسی تدوین شده است، اما یک دستور کار آشکار و مشکل در تکمیل این چارچوب با محتوای فرهنگی معنادار وجود دارد. به نظر می رسد دولت امارات نقش حیاتی ابزارهای قدرت نرم مانند دیپلماسی عمومی و فرهنگی را برای تحقق موفقیت آمیز اهداف سیاست خارجی خود درک کرده است.

با این حال، استراتژی آن به طور مداوم در حال توسعه است و هنوز به طور کامل شکل نگرفته است. اگرچه برخی از شیوه‌ها، مانند نقد فیلم اماراتی در لهستان، مشابه مکان‌هایی است که توسط فرانسه یا آلمان برگزار می‌شود، اما از کپی برداری از مدل‌های دیپلماسی عمومی و فرهنگی آنها فاصله زیادی دارد، و وقتی عوامل کلان از جمله وضعیت سیاسی، فرهنگی و ژئوپلیتیکی این کشورها را بررسی می کنیم، واقعیت آشکار می شود. در پایان، امارات متحده عربی با استفاده از تجربیات همتایان اروپایی خود از این دانش خاص برای توسعه مدل دیپلماسی عمومی و فرهنگی خود استفاده خواهد کرد که فراتر از چارچوب نظری شناخته شده قبلی است. 

کلید واژگان: دیپلماسی فرهنگی,قدرت نرم, امارات متحده عربی, روابط بین الملل, ارزش ها

منابع

–Abbas, M. (2015) Interviewed 2 September 2015 (accessed 2 September 2015).
-Abu Dhabi Film Commission (2015) 30% Cash Rebate [online] http://www.film.gov.ae/en/30-
rebate/introduction (accessed 29 August 2015).

-Ahamed, F. and Cooper, V. (2014) ‘World expo 2020: heralding Dubai’s super growth – a road
ahead’, Special Issue: Travel, Tourism and Hospitality – Trends and Issues, Vol. 6, No. 1,
pp.37–43.
-Al Khaja, N. (2015) Interviewed 22 July 2015.

-Al Remeithi, N. (2016) UAE Minister Aims to Maintain Happiness Established by Leaders [online]
http://www.thenational.ae/uae/government/uae-minister-aims-to-maintain-happiness-
established-by-leaders (accessed 17 March 2016).

-Al-Mulali, U., Sab, C. and Binti, C.N. (2011) ‘The impact of oil prices on the real exchange rate of
the dirham: a case study of the United Arab Emirates (UAE)’, OPEC Energy Review, Vol. 35,
No. 4, pp.384–399.

-Arrow, K.J. and Lind, R.C. (2014) ‘Uncertainty and the evaluation of public investment decisions’,
The American Economic Review, Vol. 60, No. l3, pp.364–378.

-Augustine, B.D. (2014) UAE is the 11th Most Attractive FDI Destination [online]
http://gulfnews.com/business/economy/uae-11th-most-attractive-fdi-destination-1.1342629
(accessed 26 August 2015).

-Awwad, S. (2014) US soap The Bold and the Beautiful Starts Filming in the UAE [online]
http://www.arabianbusiness.com/us-soap-bold-and-beautiful-starts-filming-in-uae-
542917.html (accessed 2 September 2015).

-Brand Finance (2015) National Brands 2015: The Annual Report of the World’s Most Valuable
Nation Brands, UK.

-Brown, C. and Ainley, K. (2009) Understanding International Relations, Palgrave Macmillan, UK.
-Burkhalter, J.N. and Thornton, C.G. (2014) ‘Advertising to the beat: an analysis of brand
placements in hip-hop music videos’, Journal of Marketing Communications, Vol. 20, No. 5,
pp.366–382
-Chong, A. (2015) ‘Smart power and military force: an introduction’, Journal of Strategic Studies,
Vol. 38, No. 3, pp.233–244.

-Cull, N.J. (2015) ‘Editorial: digesting the Milan expo 2015’, Place Branding and Public
Diplomacy, Vol. 11, No. 3, pp.69–174.

-DCCA (2015) About DIFF [online] https://dubaifilmfest.com/en/page/20/about.html (accessed
1 September 2015).

-Dinnie, K. (2015) Nation branding: Concepts, Issues, Practice, Routledge, New York.
DTCM (2015) Tourism Vision 2020 [online] http://www.visitdubai.com/en/department-of-
tourism_new/about-dtcm/overview (accessed 26 August 2015).

-Duanmu. J.L. (2014) ‘State-owned MNCs and host country expropriation risk: the role of home
state soft power and economic gunboat diplomacy’, Journal of International Business Studies,
Vol. 45, No. 8, pp.1044–1060.

-Dubai Film and TV Commission (2015) UAE Heads to Cannes Film Festival to Showcase its Film
Industry [online] http://www.filmdubai.gov.ae/news-and-media/press-releases/181-uae-heads-
to-cannes-film-festival-to-showcase-its-film-industry (accessed 2 September 2015).

-ElcanoGlobalPresenceReport2018,://www.globalpresence.realinstitutoelcano.org/en/data/ GlobaPresence_2018.pdf (access 2.10.2020). 

-Emirates News Agency, http://wam.ae/en/details/1395302665018 (access 2.10.2020). 

-Emirati Film Review, http://kinoemirackie.pl/?lang=en#przeglad (access 2.10.2020). 

-French Ministry of Foreign Affairs, https://www.diplomatie.gouv.fr/en/ country-fi les/poland/ (access 2.10.2020). 

-Giampiccoli, A. and Mtapuri, O. (2014) ‘Moving beyond the 3S’s–sun, sea, and sand: an
interpretation of the tourism development strategy framework for Abu Dhabi, UAE’, The Arab
World Geographer, Vol. 17, No. 4, pp.339–356.

-Gil, J. (2009) ‘The promotion of Chinese language learning and China’s soft power’, Asian Social
Science, Vol. 4, No. 10, pp.116–122.

-Goethe Instiut Annual Report 2019–2020, https://www.goethe.de/resources/ fi les/pdf202/gi _jahrbuch_2020.pdf (access 29.10.2020). 

-Hatemi, J.A. (2016) ‘On the tourism-led growth hypothesis in the UAE: a bootstrap approach with
leveraged adjustments’, Applied Economics Letters, Vol. 23, No. 6, pp.424–427.

-Helliwell, J., Layard, R. and Sachs, J. (2016) World Happiness Report 2016, Vol. 1 [online]
http://worldhappiness.report/wp-content/uploads/sites/2/2016/03/HR-V1_web.pdf (accessed
17 May 2016).

-Herrschner I., The Role of Art in German Cultural Diplomacy: An Analysis of the Festival of German Films in Melbourne, Australia, “Media Transformations”, no. 11/2015, DOI: https://doi.org/10.7220/2029-8668.11.07. 

-Hofstede Insights, https://hi.hofstede-insights.com/national-culture (access 2.10.2020). 

-Image Nation (2015) What We Do [online] http://imagenationabudhabi.com/en/about/what-we-do/,
(accessed 2 September 2015).

-Image Nation Abu Dhabi, https://imagenationabudhabi.com/about-us/ (access 2.10.2020). 

-Jauncey, S. and Nadkarni, S. (2014) ‘Expo 2020: what must Dubai’s hospitality and tourism
industry do to be ready pre-and post-event?’, Worldwide Hospitality and Tourism Themes,
Vol. 6, No. 4, pp.381–386.

-Jumeirah Group (2015) About Jumeirah Group [online] http://www.jumeirah.com/en/jumeirah-
group/about-jumeirah-group/ (accessed 29 August 2015).

-Jumeirah Group (2016) Our Brand Story [online] http://www.jumeirah.com/en/jumeirah-
group/about-jumeirah-group/our-brand-story/ (accessed 19 May 2016).

-Juppé A., Schweitzer L., La France et l’Europe dans le monde: livre blanc sur la politique étrangère et européenne de la France, 2008–2020, Collection des rapports offi ciels Paris, 2008. 

-Kane (2015) Dubai Avoids Deficit in Dh41 Billion Budget for 2015 [online]
http://www.thenational.ae/business/economy/dubai-avoids-deficit-in-dh41-billion-budget-for-
2015 (accessed 27 August 2015).

-Khan, S. H. and Agha, S. (2015) ‘Impact of FDI in UAE over the main elements of sustainable
development: economy and environment’, Journal of Emerging Trends in Economics and
Management Sciences, Vol. 6, No. 7, pp.263–267.

-Leech, N. (2015) The UAE has Long Been a Master of ‘Soft Power’ [online] http://www.
thenational.ae/uae/history-project/the-uae-has-long-been-a-master-of-soft-power, (accessed 14
May 2015).

-Mendelson, S. (2015) Box Office: ‘Furious 7’ Races to $1 Billion Faster Than ‘Avengers’, ‘Avatar’
[online] http://www.forbes.com/sites/scottmendelson/2015/04/17/ furious -7- races – to -1- billion-
faster-than-avengers-avatar/ (accessed 29 August 2015).

-MENewswire (2015) UAE Heads to Cannes Film Festival to Showcase its Film Industry [online]
http://www.me-newswire.net/news/uae-heads-to-cannes-film-festival-to-showcase-its-film-
industry/en (accessed 2 September 2015).

Mills, R. (2015) Dubai is Stronger for Steering Clear of Oil-Based Economy [online]
http://www.thenational.ae/business/energy/dubai-is-stronger-for-steering-clear-of-oil-based-economy (accessed 26 August 2015).

-MOFAIC (2017) ‘Summary of the UAE policy for foreign assistance (2017–2021)’,
United Arab Emirates Ministry of Foreign Affairs & International Cooperation [online]
http://www.mofa.gov.ae/SiteCollectionDocuments/UAEFAR/Summary_of_the_UAE_for_
foreign_assistance_(2017_2021).pdf (accessed 14 May 2017).

-Mulcahy K., Public Culture, Cultural Identity, Cultural Policy, Palgrave, New York 2017, DOI: https://doi.org/10.1057/978-1-137-43543-9. 

-Nagraj, A. (2015) Oil to Account for only 5% of UAE’s GDP by 2021 – Deputy PM in
Gulf Business [online] http://gulfbusiness.com/2015/02/oil-account-5-uaes-gdp-2021deputy-
pm/#.Vd2oRxxrw1k (accessed 26 August 2015).

-Nahda, http://nahdafoundation.org.pl/about/ (access 2.10.2020). 

-Newbold, C. (2015) Star Wars Premiere Heading to Dubai [online] http://www.thenational.ae/
blogs/scene-heard/star-wars-premiere-heading-to-dubai (accessed 2 September 2015).

-OPCD, https://opcd.ae/about-opcd/cultural-diplomacy/ (access 2.10.2020). The Economist, https://www.economist.com/news/middle-east-andafrica/ 21720319-driven-energetic-crown-price-uae-building-basesfar-beyond -its (access 30.09.2020). 

-Oxford Business Group (2007) The Report: Dubai 2007, The Oxford Business Group, Dubai,
UAE.
-Pamment, J. (2014) ‘Articulating influence: toward a research agenda for interpreting the
evaluation of soft power, public diplomacy and nation brands’, Public Relations Review,
Vol. 40, No. 1, pp.50–59.

-Qasr Al Hosn (2015) Festival FAQ [online] http://qasralhosnfestival.ae/en/visitor-info/faq/
(accessed 31 August 2015).

-Rich, M., Bickham, D.S. and Shrier, L.A. (2015) Measuring youth media exposure a multimodal
method for investigating the influence of media on digital natives’, American Behavioral
Scientist, Vol. 59, No. 14, pp.1736–1754.

-Rothkopf, D. (2016) Imagine, a Minister of Youth Who’s Actually Young [online]
http://foreignpolicy.com/2016/03/02/imagine-a-minister-of-youth-whos-actually-young-united-arab-emirates-middle-east/ (accessed 16 May 2016).

-SANAD (2015) ‘Abu Dhabi film fund’, About the Emirates Film Competition [online]
http://www.sanadfilmfund.com/en/about/emirates-film-competition/about-efc
(accessed 1 September 2015).

-Shearer, D. (2014) ‘To play ball, not make war: sports, diplomacy and soft power’, Harvard
International Review, Vol. 36, No. 1, p.53.

-Smart Dubai (2017) Smart Dubai: Happy Living [online] http:// http://www.smartdubai.ae/
(accessed 2 March 2017).

-Ulldemolins R., Zamorano M., Spain’s nation branding project Marca España and its cultural policy: the economic and political instrumentalization of a homogeneous and simplifi ed cultural image, “International Journal of Cultural Policies”, no. 1/2014. 

-UNCTAD (2014) New Forum to Highlight UAE’s Operations and Investments Abroad [online]
http://gulfnews.com/business/sectors/general/new-forum-to-highlight-uae-operations-and-
investments-abroad-1.1272911 (accessed 27 August 2015).

-Vision 2021 (2015) UAE Vision [online] http://www.vision2021.ae/en/our-vision (accessed
10 September 2015).

-WAM (2017) UAE Soft Power Council to project achievements: FNC affairs Minister [online]
http://wam.ae/en/details/1395302611181 (accessed 15 May 2017).

-Yunis, A. (2014) ‘Film as nation building: the UAE goes into the film business’, CINEJ Cinema
Journal, Vol. 3, No. 2, pp.49–75.

-Zamorano M., Cultural diplomacy Defi nition historical evolution and current trends, Teaching materials for the Postgraduate Diploma on International Cultural Cooperation and Management, https://www.academia. edu/24217940/Cultural_diplomacy_Defi nition_historical_evolution_ and _current_trends, Universitat de Barcelona 2015 (access 2.10.2020) 

-Zamorano M., Reframing Cultural Diplomacy: The Instrumentalization of Culture under the Soft Power Theory”, “Culture Unbound”, no. 8/2016, DOI: https://doi.org/10.3384/cu.2000.1525.1608165.