رویکرد، منافع و راهبردهای هند در خاورمیانه- گفتگو با دکتر قدرت الله بهبودی نژاد

 

دانش آموخته دانشگاه جواهر نهرو و کارشناس ارشد هند

 مرکز بین المللی مطالعات صلح- IPSC

 

شروع درگیری بین اسرائیل و حماس، پس از حمله حماس در ساعات اولیه 7 اکتبر 2023، موج هایی را نه تنها در سراسر خاورمیانه، بلکه در سراسر جهان ایجاد کرد. این درگیری که پایانی در آن متصور نیست، چندین کشور را در آتش متقابل مناقشات ژئوپلیتیکی گرفتار کرده است. در منطقه جنوب آسیا، موقعیت هند در قبال مناقشه نه تنها توسط اسرائیل، فلسطینیان و کشورهای خلیج فارس، بلکه توسط شهروندان خود و همچنین کشورهایی مانند ایالات متحده که با آنها استراتژیک است، از نزدیک رصد می شود. زیرا این جنگ  در این مقطع زمانی رخ داده است که سیاست خاورمیانه‌ای هند  یکی از بخش های  موفقیت‌آمیز  سیاست خارجی  دولت کنونی تلقی می‌شود. در چند سال گذشته، هند توانسته است تعادل خوبی در روابط خود با کشورهای عربی و اسرائیل برقرار کند و اجازه نداد هیچ یک از دو طرف تأثیری بر روابط هند  با کشورهای منطقه بگذارند. علاوه بر این، گرم شدن روزافزون روابط اسرائیل با برخی از کشورهای کلیدی خلیج فارس، دریچه ای از فرصت را برای هند نیز به منظور همکاری با آنها در مورد برخی از مسائل مربوط به منافع دوجانبه باز کرد. با این حال، با توجه به درگیری های جاری، هند باید با این موضوع با نهایت مهارت برخورد کند و اجازه ندهد درگیری  های جاری این شتاب سیاست خارجی هند  را مختل کند. باید دید که موضوع فلسطین تا چه اندازه به عاملی در سیاست خاورمیانه ای هند در دوره آتی تبدیل خواهد شد .در این باره با دکتر قدرت الله بهبودی نژاد دانش آموخته مطالعات روابط بین الملل از دانشگاه جواهر نهرو و پژوهشگر پست دکترا دانشگاه اتاوا و  صاحب نظر  در  امور هند به مصاحبه پرداخته ایم .

 

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: سیر روابط هند در خاورمیانه از سال 2014 به چه شکلی میباشد؟

دهلی نو تحت رهبری نارندرا مودی، نخست وزیر کنونی، توانسته است روابط دوجانبه خود را با تقریباً همه کشورهای منطقه تقویت کند. این یک الگوی قابل مشاهده از می 2014 بوده است، زمانی که حزب بهاراتیا جاناتا  تلاش های بی وقفه ای برای تغییر روابط دوجانبه هند، به ویژه با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس  ، اسرائیل و ایران انجام داد. گفته می‌شود که مودی از مسائل سیاسی-استراتژیک  فراتر میرود و بر روابط اقتصادی دوجانبه تمرکز می‌کند  و این به او امکان داد تا بدون توجه به سایر مسائل منطقه، روابط خود را با کشورهای خاورمیانه متعادل کند. به عنوان مثال، روابط هند با امارات متحده عربی  به یک مشارکت استراتژیک جامع ارتقا یافته است و این کشور اکنون به عنوان یکی از قوی ترین شرکای دوجانبه آن محسوب می شود. علاوه بر این، تعاملات با اسرائیل و حفظ روابط صمیمانه با ایران نیز رشد قابل توجهی دارد. روابط مستحکم هند با این کشورها، علیرغم روابط آنها با یکدیگر، با این واقعیت مشخص می شود که روابط دیگر محدود به عوامل تعیین کننده سنتی مانند تجارت نفت-انرژی و فعالیت های مربوط به حواله های ارسالی پول از کشورهای عربی  نیست. در حال حاضر، روابط دوجانبه به طور فزاینده ای با رشد قابل توجهی در مشارکت های اقتصادی، سرمایه گذاری های مشترک، روابط سیاسی قوی، همکاری های دفاعی و امنیتی رو به رشد، ارتباط اجتماعی-فرهنگی، و همکاری های مشترک در بخش های فناوری، از جمله برای انرژی های تجدید پذیر و امنیت غذایی مشخص شده است. اهمیت اقتصادی منطقه خلیج فارس با این واقعیت  برجسته میشود  که این منطقه میزبان سومین و چهارمین شرکای تجاری بزرگ هند در جهان، به ترتیب امارات و عربستان سعودی و رشد مشابه در روابط تجاری دوجانبه با  هند و اسرائیل است. حجم تجارت به 10.1 میلیارد دلار (بدون احتساب دفاع) در 2022-2023 رسید. هند به شریک تجاری جذابی برای کشورهای حوزه خلیج فارس تبدیل شده است که برای چندین دهه به اقتصادهای نفتی وابسته بوده اند. این کشورها در جستجوی راه هایی برای تنوع بخشیدن به منابع درآمد خود، اکنون در حال بررسی فرصت های اقتصادی با هند در بخش غیرنفتی، به ویژه امنیت غذایی و فناوری هستند.

اخیراً همگرایی فزاینده منافع اقتصادی و استراتژیک بین هند، اسرائیل و امارات باعث شد تا آنها در اکتبر 2021 قرارداد چهارجانبه ای را با ایالات متحده  موسوم به I2U2 امضا کنند. یکی از اهداف اصلی این قرارداد  گروه بندی منطقه ای است و برای کاهش جمعی چالش های جهانی با تمرکز بر سرمایه گذاری در آب، انرژی، حمل و نقل، فضا، سلامت، امنیت غذایی و فناوری برنامه ریزی شده است . به‌سرعت، هند، اسرائیل و امارات نیز  برنامه‌هایی را برای کریدور غذایی هند-خاورمیانه در سال 2022 آغاز کرده اند  و به دنبال آن طرحی مشابه به نام کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا (IMEEC) در جریان است . به عنوان یک کریدور اقتصادی چندوجهی، این سرمایه گذاری با هدف تقویت توسعه اقتصادی از طریق ترویج یکپارچگی اقتصادی بین آسیا، اروپا و خاورمیانه است.

تحولات ذکر شده بازتابی از تغییر پارادایم در ژئوپلیتیک خاورمیانه است که با تجدید چینش ژئوپلیتیک ممکن شده است و با همگرایی قوی منافع استراتژیک و اقتصادی بین اسرائیل و کشورهای منطقه، به ویژه پس از امضای توافقنامه ابراهیم در اواخر سال 2021 ایجاد شده است. چنین گرم شدن روزافزون روابط بین اسرائیل و کشورهای میانه رو عربی، بدون شک، چشم انداز ابتکارات چندجانبه در منطقه را بهبود خواهد  بخشید،. در نتیجه، این پویایی نوظهور، فرصت مناسبی را برای هند برای ایجاد مشارکت با کشورهای همفکر در خاورمیانه فراهم کرده است، که احتمالاً می تواند به گسترش تدریجی ردپای آن در منطقه گسترده تر منجر شود. یکی از اهداف اصلی دولت هند تداوم روابط دوجانبه مانند چند دهه اخیر و رصد همزمان تحولات نوظهور در منطقه خواهد بود.

در طول نه سال گذشته، دهلی نو در رابطه با اسرائیل و فلسطین، سیاستی مشخصی  را دنبال کرده است. به عبارت دیگر، هند تحت رهبری کنونی خود، روابط خود با اسرائیل را  به طور مستقل پیش می برد و مسئله فلسطین را جدا نگه می دارد. این مورد تا چند سال پیش نبود، زیرا دولت های قبلی هند سیاست اسرائیل را با مسئله فلسطین مرتبط می کردند. این امر به نوعی مانع از استفاده هند از پتانسیل کامل همکاری هند و اسرائیل شده بود. یکی از اولین نشانه‌های این «سیاست حذف‌شده» سفر مستقل مودی به اسرائیل در ژوئیه ۲۰۱۷ بود که پیامی قوی برای جامعه بین‌المللی تلقی می‌شد که هند «از دوستی با اسرائیل عذرخواهی نمی‌کند». به همین ترتیب، هند عبارت «اورشلیم شرقی» را از بیانیه‌های رسمی حذف کرد و مودی در یک سخنرانی در سال 2017 در جریان سفر محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، ابراز امیدواری کرد که شاهد تحقق فلسطینی  مستقل، متحد و پایدار در عین  همزیستی مسالمت آمیز با اسرائیل باشد . این تحولات نشان داد که سیاست فلسطینی دهلی نو نیز به تدریج تغییر کرده است و هند تلاش خواهد کرد روابط خود با فلسطین را نسبتاً جدا از رابطه خود با اسرائیل تلقی کند.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: پیامدهای جنگ اسرائیل و حماس برای روابط خاورمیانه هند چیست ؟

 

علیرغم چشم انداز همکاری منطقه ای هند در خاورمیانه، جنگ جاری بین اسرائیل و حماس چشم اندازهای همکاری بیشتر را حداقل در حال حاضر مخدوش کرده است. برای روابط منطقه‌ای اسرائیل، این می‌تواند یک شکست موقت دیپلماتیک باشد،  زیرا عمدتاً در این مرحله حیاتی،  وجود آن به عنوان یک کشور از نظر سیاسی پذیرفته شده و از نظر دیپلماتیک توسط برخی از کشورهای کلیدی شورای همکاری خلیج فارس در خاورمیانه به رسمیت شناخته شده بود. ابتکار مشابهی که توسط ایالات متحده برای عادی سازی روابط اسرائیل با عربستان سعودی انجام شده بود، در پی انتقادات فزاینده اعراب از اسرائیل به دلیل حملات مداومش به نوار غزه، فعلا کنار گذاشته شده است .

برای هند، به دلیل روابط تاریخی خود با کشورهای خاورمیانه و مشارکت راهبردی رو به رشد با اسرائیل، احتمالاً در نتیجه درگیری کنونی بین اسرائیل و حماس در نوار غزه، با افزایش نگرانی‌ها، مجبور است بار دیگر به اصطلاح از طناب دیپلماتیک عبور کند. به سایر نقاط منطقه نفوذ خود را  گسترش می یابد. در چند سال گذشته، دولت هند با اسرائیل، فلسطینی ها و کشورهای عربی به طور جداگانه برخورد کرده است بدون اینکه اجازه دهد هیچ یک از آنها بر روابط دوجانبه مربوطه تأثیر بگذارند. بنابراین سوالی که مطرح است این است که آیا موضوع فلسطین به عنوان عاملی در سیاست خارجی هند در قبال خاورمیانه دوباره مطرح خواهد شد و تا چه اندازه بر روابط مربوطه تاثیر خواهد گذاشت؟

تحرکات و بیانیه‌های سیاسی-دیپلماتیک اخیر هند به وضوح نشان داده است که دهلی نو به روابط خود با اسرائیل و فلسطین ادامه خواهد داد. رفتار کنونی  هند این تصور را ایجاد کرده  که هند بیشتر به سمت اسرائیل گرایش دارد. در حالی که حمایت سنتی آن از آرمان فلسطین به تدریج در حال کاهش است. به طور واضح، سابقه رای دهی هند در مجامع بین المللی در مورد قطعنامه هایی که انتقادی از اسرائیل تلقی می شوند، ظاهراً در حال تغییر است، به طوری که دهلی نو غالباً  رای «ممتنع» را  در قبال اسراییل انتخاب کرده است .  با این حال، اقدام متعادل کننده دقیق هند زمانی قابل مشاهده است که موضع خود را مبنی بر حمایت از راه حل دو کشوری، ارسال کمک های بشردوستانه به فلسطینیان در نوار غزه، و در عین حال ابراز “همبستگی قوی با اسرائیل در این ساعت دشوار” تکرار می کند. هند همچنین در نوامبر 2023 در مجمع عمومی سازمان ملل علیه سیاست شهرک سازی اسرائیل رای داد. علاوه بر این، در اواسط دسامبر، به قطعنامه سازمان ملل متحد که خواستار آتش بس فوری بشردوستانه و آزادی بی قید و شرط گروگان ها بود، رأی مثبت داد. این ژست ها به سیاست هند برای رسیدگی به روابط دوجانبه خود با هر کشور به طور جداگانه اشاره می کند، اما همچنان به استراتژی متعادل کننده خود ادامه می دهد.

از سوی دیگر، حمله اخیر حماس و وضعیت امنیتی در حال گسترش، احتمالاً همکاری ضد تروریسم بین هند و اسرائیل را تقویت خواهد کرد. علاوه بر این، برخی چالش‌های امنیتی و تصورات مشترک تهدیدات ناشی از بازیگران غیردولتی  مانند گروه‌های تروریستی و افراطی  که در مناطق مربوطه فعالیت می‌کنند، مطمئناً به توضیح گسترش بیشتر روابط سنتی نظامی-امنیتی بین این دو کشور و همچنین با سایر کشورهای خاورمیانه کمک خواهد کرد . مودی یکی از اولین رهبرانی بود که به صراحت  حادثه هفت اکتبر را تروریستی نامید و ان  را محکوم کرد  و لحنی مشابه توسط وزیر امور خارجه وی، دکتر اس. جایشانکار، در جریان نشست های مشترک فوق العاده بریکس در اواخر نوامبر سال  گذشته تکرار شد.  قابل توجه است که کشورهایی مانند مصر، عربستان سعودی و امارات نگرانی‌های عمده‌ای در خصوص حضور عناصر تروریستی به گفته آنها  هم در قلمرو خود و هم در منطقه دارند. واضح است که افزایش تدریجی فعالیت های  شبه نظامیان حوثی مستقر در یمن در دریای سرخ باید منجر به تقویت همکاری امنیتی دریایی بین هند و کشورهای خلیج فارس شود، چه رسد به اسرائیل. در درازمدت، یک ابتکار چندجانبه در این زمینه می‌تواند به نفع تضمین تجارت بین‌المللی دریایی روان از طریق تنگه باب المندب که آسیا و اروپا را به هم متصل می‌کند، مورد بررسی قرار گیرد.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح : در اوایل دهه 1990، هند به پایان جنگ سرد با سیاست جدید «نگاه به شرق» پاسخ داد، که متعاقباً در سال 2014 آن را به « اقدام  شرقی » تغییر نام داد.هند امروز به کدام سمت می اندیشد و عمل می کند؟

تعامل مجدد دهلی نو با خاورمیانه (یا غرب آسیا، همانطور که سیاستگذاران هندی به آن اشاره می کنند) باید در زمینه گسترده تر دسترسی دولت مودی به “همسایگی گسترده” هند دیده شود. در کنار خاورمیانه، هند نیز تعامل خود را به سمت شرق (به عنوان بخشی از سیاست تغییر نام تجاری «اقدام شرقی») و گسترش روابط با منطقه اقیانوس هند (به عنوان بخشی از ابتکاراتی مانند امنیت و رشد برای همه در منطقه) افزایش داده است.

در طول جنگ سرد روابط هند با خاورمیانه گروگان چندین عامل بود. هند و ایالات متحده در دو طرف شکاف جنگ سرد قرار داشتند، در حالی که حمایت هند از آرمان فلسطین، تعامل آشکار با اسرائیل را محدود کرده بود . علاوه بر این، ترجیح هند برای درگیر شدن با رژیم‌های سکولار و سوسیالیستی در منطقه مانند مصر و عراق به جای پادشاهی‌های محافظه‌کار مانند عربستان سعودی مانع دیگری بود.

اکنون، موقعیت هند در هر سه جبهه تغییر کرده است. تعامل دیرینه دهلی نو با خاورمیانه در زمینه انرژی، تجارت و ارتباطات مردمی تعبیه شده است. با وجود واردات بیش از 80 درصد از مصرف نفت هند، خاورمیانه همچنان کلید نیازهای امنیت انرژی هند  علیرغم افزایش واردات نفت خام روسیه از هند است .  همچنین کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز به عنوان منابع کلیدی سرمایه گذاری در بخش انرژی هند ظهور کرده اند که به ارتقای شهرت هند به عنوان یک مرکز پالایش جهانی کمک کرده است. از نظر اقتصادی، بیش از هشت میلیون هندی شاغل در خلیج فارس تقریباً 30 درصد از کل حواله‌های خارجی هند را تشکیل می‌دهند، که با توجه به اینکه هند بزرگترین دریافت‌کننده حواله در جهان است، قابل توجه است.

رابطه هند و امارات را در نظر بگیرید: سفر نخست وزیر نارندرا مودی به امارات متحده عربی در فوریه 2024 – هفتمین دیدار او به عنوان نخست وزیر و اولین سفر نخست وزیر هند در بیش از سه دهه گذشته – نشان دهنده تعمیق روابط بین هر دو کشور است. هند و امارات در سال 2022 یک توافقنامه مشارکت اقتصادی جامع منعقد کردند که با انعقاد معاهده سرمایه گذاری دوجانبه در سال جاری تکمیل شد. در حالی که تجارت نفت جزء کلیدی روابط دوجانبه است، تعامل اقتصادی به حوزه‌های دیگری از جمله فین‌تک، انرژی پاک، امنیت غذایی و آموزش متنوع شده است. انعقاد یادداشت تفاهم بین بانک مرکزی هند و بانک مرکزی امارات در سال 2023 نیز از توسعه مکانیسم تسویه روپیه-درهم حمایت می کند که به تسهیل بین المللی شدن روپیه هند کمک کرده است. سفر بداهه مودی به قطر در ماه فوریه، اندکی قبل از انتشار گزارش گزارش شده هشت نیروی دریایی سابق هند که به اعدام محکوم شده بودند نیز نشان دهنده نفوذ رو به رشد دهلی نو در منطقه است. سفر مودی به دوحه پس از انعقاد قراردادی 78 میلیارد دلاری برای تمدید یک قرارداد 25 ساله که قرار بود در سال 2028 منقضی شود توسط شرکت‌های پترونت هند و قطر انرژی انجام شد. این امر مستلزم تامین سالانه 7.5 میلیون تن گاز طبیعی مایع توسط قطر به هند است. بیش از 20 سال سفر مودی، همراه با قرارداد گاز و آزادی اتباع هندی محکوم به اعدام، گواه بر مهارت رو به رشد سیاست خارجی دهلی نو است.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح : در مورد امنیت و ثبات  روابط هند با خاورمیانه چه نظری دارید؟

تعامل هند به سمت غرب نیز نشان دهنده سیاست خارجی عضلانی تر است. این امر در نقش برجسته نیروی دریایی هند در مقابله با تهدید مجدد دزدی دریایی سومالیایی در خلیج عدن و همچنین مقابله با حملات شورشیان حوثی که کشتی های تجاری در دریای سرخ را هدف قرار می دهند، منعکس شده است. این تغییری نسبت به استقرار نیروی دریایی قبلی هند است که عمدتاً دفاعی بود و به نجات اتباع هندی سرگردان در مناطق درگیری مانند یمن (2015)، لیبی (2011)، لبنان (2006) و کویت (1990) محدود می شد. اهمیت راهبردی خطوط ارتباطی دریایی برای تجارت و امنیت انرژی هند به این نکته توجه دارد. نود و پنج درصد از حجم تجارت هند و 65 درصد از نظر ارزشی از حوزه دریایی ترانزیت می‌کند که 50 درصد صادرات و 30 درصد واردات هند از دریای سرخ ترانزیت می‌شود. علاوه بر این، هندی‌ها جزو برترین اتباع هستند که برای ناوگان کشتیرانی تجاری جهان خدمه فراهم می‌کنند. هند همچنین روابط امنیتی بیشتری با کشورهای منطقه ایجاد کرده است. در دهه گذشته، هند تمرینات ترکیبی هوایی، دریایی و ارتش با امارات و عمان و همچنین برگزاری رزمایش های دریایی چند جانبه با قطر، بحرین و عربستان سعودی برگزار کرده است. این امر به تقویت قابلیت همکاری ارتش هند با همتایان منطقه ای و همچنین تسهیل ظهور آن به عنوان یک تامین کننده امنیت خالص در منطقه کمک کرده است.تعاملات  رو به رشد نظامی به قدرت‌های فراسرزمینی نیز گسترش یافته است . هند و فرانسه رزمایش های هوایی و دریایی سه جانبه را با امارات متحده عربی انجام داده اند. هند همچنین به شراکت نیروی دریایی ترکیبی 43 کشور مستقر در بحرین ملحق شده است که عملیات امنیتی چندجانبه بیشتری را در خلیج فارس تسهیل می کند و ابتکارات موجود هند در  ایندو پاسیفیک را تکمیل می کند. تعامل استراتژیک رو به رشد هند با منطقه همچنین نشان دهنده همسویی رو به رشد این کشور با معماری منطقه ای تحت رهبری ایالات متحده در خاورمیانه است. این امر در مشارکت هند در ابتکار I2U2 که در سال 2021 راه اندازی شد و کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا که در سال 2023 راه اندازی شد مشهود است. در حالی که I2U2 و کریدور ظاهراً ابتکارات اقتصادی هستند، اما دارای پشتوانه استراتژیک قوی هستند. . به طور خاص، آنها با تلاش های گسترده تر ایالات متحده برای تسهیل نزدیکی بین اسرائیل و کشورهای عربی خلیج فارس از طریق ابتکاراتی مانند توافق نامه ابراهیم، ​​همسو هستند. با این حال، درگیری‌های جاری در غزه پیشرفت این ابتکارات را به تعویق انداخته و به ادعاهایی مبنی بر اینکه آنها ظهور «خاورمیانه جدید» را آغاز می‌کنند، وقفه داده است.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: جایگاه ملاحظات ایدئولوژیک در سیاست خارجی هند در منطقه خاورمیانه کجاست؟

سیاست خاورمیانه ای هند همچنین نشان دهنده ارتقای روزافزون هند به عنوان یک کشور تمدنی به عنوان بخشی از ایدئولوژی ملی گرای هندو حزب حاکم بهاراتیا جاناتا است. تا کنون، این امر تا حد زیادی در حوزه سیاست خارجی خوش خیم و لفاظی بوده است، همانطور که توسط دولت منعکس شده است که از هند به عنوان “بهارات” یاد می کند و هند را با عباراتی مانند ویشوا گورو (“معلم جهان”) و ویشوا میترا (“دوست برای”  جهان توصیف می کند). در زمینه خاورمیانه، این سیاست خارجی مبتنی بر ایدئولوژی در افتتاح یک معبد هندو در ابوظبی توسط مودی در فوریه امسال اولین معبد از این قبیل در امارات  مشهود است. این نشان دهنده تلاش دولت برای تقویت پیوندهای دیاسپورا در کشور و در عین حال تبلیغ هند به عنوان یک “هندو راشترا” یا ملت هندو است. این رویکرد با اقدامات اساسی تری تکمیل شده است که نشان دهنده تغییر در سیاست خارجی هند است. بارزترین نمونه آن، تعمیق روابط هند با اسرائیل است. توئیت مودی پس از حمله تروریستی 7 اکتبر 2023 با اشاره به اینکه «ما در همبستگی با اسرائیل ایستاده‌ایم» با اقدام مهمتر هند دررای  ممتنع از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در 27 اکتبر که حملات اسرائیل به غزه را محکوم کرد، دنبال شد. هند همچنین از اصلاحیه ای که به صراحت حملات حماس به اسرائیل را محکوم می کرد، حمایت کرد. حدود 120 کشور به این قطعنامه رای مثبت دادند، در حالی که هند یکی از 45 کشوری بود که رای ممتنع داد. این واقعیت که موقعیت دهلی نو با بخش‌های بزرگی از جنوب جهانی هماهنگ نبود، بسیار مهم است زیرا نشان‌دهنده تمایل این کشور برای حمایت از اسرائیل است. دهلی نو در قطعنامه های بعدی مجمع عمومی سازمان ملل با شدت بیشتری از وضعیت اسفناک فلسطینیان در غزه حمایت کرده است. با این حال، یک بار دیگر در رای گیری در شورای حقوق بشر سازمان ملل در آوریل که خواستار توقف انتقال تسلیحات به اسرائیل و همچنین متهم کردن آن به جنایات جنگی احتمالی شد، رای ممتنع داد. با توجه به اینکه هند اولین کشور غیر عربی بود که در سال 1948 به عضویت اسرائیل در سازمان ملل رای منفی داد و در سال 1988 کشور فلسطین را به رسمیت شناخت، واکنش این کشور به خصومت‌های ناشی از حملات تروریستی 7 اکتبر علیه اسرائیل نشان‌دهنده تغییردر سیاست قبلی و اتخاذ یک رویکرد جدید است. مطمئناً، بخشی از این تغییر منعکس کننده تحول بلندمدت روابط هند با اسرائیل از زمان برقراری روابط دیپلماتیک این دو کشور در سال 1992 است. روابط هند و اسرائیل نیز ناشی از ملاحظات عمل گرایانه است که ریشه در اهمیت استراتژیک فزاینده اسرائیل برای برنامه  دفاعی  هند در  بخش های فناوری، در کنار روابط نزدیک هر دو کشور با ایالات متحده دارد. با این حال، در دولت مودی، ملاحظات ایدئولوژیک نیز اهمیت پیدا کرده است، زیرا عناصر حزب بهاراتیا جاناتا یک قرابت متقابل بین هند و اسرائیل را می بینند، زیرا کشورهای  اسلامی  با تهدید وجودی از جانب افراط گرایی اسلامی روبرو هستند. این با دیدگاه این حزب تکمیل شده است که هند دیگر نیازی به خجالتی بودن روابط خود با اسرائیل برای راضی کردن جمعیت اقلیت مسلمان این کشور ندارد.

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: حفظ “خود مختاری استراتژیک” در قطبی ترین منطقه برای هند چه مفهومی دارد؟

بخش اعظم تعامل هند به شرق در پایان جنگ سرد، تصویری از یک تغییر گسترده تر در سیاست خارجی آن بود. تعامل فزاینده با خاورمیانه نیز نشان دهنده تغییر جهت گیری مداوم دیگری در جهان بینی این کشور است. چالش، حفظ تعهد دیرینه هند به خودمختاری استراتژیک در سیاست خارجی خود است، که مستلزم حفظ موقعیتی مساوی از تمام قطب های اصلی نفوذ در سیستم بین المللی در منطقه ای است که احتمالاً قطبی ترین و دوشاخه ترین منطقه جهان است که بین چندین قدرت منطقه ای از جمله اسرائیل، ایران، ترکیه، و کشورهای عرب خلیج فارس  و قدرت های غیر منطقه ای، از جمله ایالات متحده، روسیه، چین و اروپا تقسیم شده است.  رابطه هند و ایران را در نظر بگیرید. حضور عمیق دهلی نو در سیستم امنیتی تحت رهبری ایالات متحده در خاورمیانه تهدیدی برای به خطر انداختن روابط دیرینه آن با تهران است. تحت فشار واشنگتن، هند واردات نفت ایران را که پیش از اعمال مجدد تحریم‌های آمریکا در سال 2018 نزدیک به 10 درصد کل واردات آن بود، پایان داد. مشارکت دهلی نو در کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا که هدف آن تقویت ارتباط بین هند، خاورمیانه و اروپا از طریق راه آهن چندوجهی، کشتیرانی و انرژی  است  اهمیت سای کریدورها را کاهش می دهد. ابتکارات اتصال منطقه ای این شامل پروژه بندر چابهار در ایران می شود که بخشی از کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب را تشکیل می دهد. هند همچنین به طور فزاینده ای در ابتکاراتی مانند سازمان همکاری شانگهای گسترش یافته که در آن ایران (در کنار روسیه و چین) به دنبال ترویج یک دستور کار آشکارا ضد غربی است. و با این حال هند همچنان به ایران در چارچوب منافع خود در افغانستان و آسیای مرکزی که تهران یک بازیگر برجسته باقی مانده است، نیاز دارد. این توضیح دهنده سفر اس. جایشانکار وزیر امور خارجه هند به ایران در ژانویه است که در آن او به دنبال تجدید روابط دهلی نو با تهران بود. این همچنین تصمیم هند را برای نپیوستن به عملیات نگهبان رفاه، عملیات دریایی به رهبری ایالات متحده برای محافظت از کشتی ها در برابر حملات شورشیان حوثی تحت حمایت ایران، علیرغم اینکه هند عملیات دریایی خود را در منطقه انجام می دهد، توضیح می دهد. هند همچنین اخیراً قراردادی ده ساله برای مدیریت بندر چابهار منعقد کرده است که  نگاه  دقیق واشنگتن را برانگیخته است. تهران نیز قبلا  به نوبه خود با سفر  ابراهیم رئیسی رئیس جمهور سابق  ایران به پاکستان، نارضایتی خود را از تمایل هند به سمت اسرائیل و ایالات متحده نشان داده است. کاهش سریع تنش‌های مرزی بین ایران و پاکستان در اوایل سال جاری نشان‌دهنده تلاش‌های هر دو کشور برای تثبیت روابط دوجانبه است، زیرا آنها همچنان بر روی دشمنان مهم‌تر متمرکز هستند – اسرائیل (برای ایران) و هند (برای پاکستان). هند نیز روابط دشواری با ترکیه دارد. این در حالی است که آنکارا از لحاظ تاریخی از پاکستان در مورد موضوع کشمیر حمایت کرده است در حالی که هند به دنبال تعمیق روابط با رقبای منطقه ای ترکیه، یونان، اسرائیل و ارمنستان است. کنار گذاشتن ترکیه از کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا نیز منبع اصطکاک است و رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه اعلام کرد که “هیچ کریدوری بدون ترکیه وجود ندارد.” علاوه بر این مشکلات، این واقعیت است که آب‌های بین بندر یونانی پیرئوس و بندر حیفا اسرائیل – که گره‌های کلیدی این کریدور هستند – بخشی از منطقه اقتصادی انحصاری آنکارا است. در مهم‌ترین نقطه عطف در خاورمیانه – مسئله اسرائیل و فلسطین – هند با حفظ روابط صمیمانه با هر دو طرف و همچنین با سایر طرف‌های ذی‌نفع مانند کشورهای عربی خلیج فارس و ایران، توانسته است دایره‌ای را ایجاد کند. رسماً، دهلی نو با فراخوان برای راه حل دو کشوری از طریق مذاکره، موضع متعادل خود را حفظ کرده است. سفر بسیار تبلیغاتی مودی به اسرائیل در سال 2017 – اولین دیدار یک نخست وزیر هند – یک سال بعد با بازدید از رام الله در کرانه باختری دنبال شد که اولین دیدار نخست وزیر هند نیز بود. با این حال، از آنجایی که احزاب مختلف در خاورمیانه مواضع خود را سخت‌تر می‌کنند و مواضع جنگ‌جویانه‌تری اتخاذ می‌کنند، عمل متعادل‌کننده هند دشوارتر می‌شود.

 

 

مرکز بین المللی مطالعات صلح: آیا جاه طلبی های هند در خاورمیانه در نهایت قربانی ارتباطات نهفته بین تحولات خاورمیانه و جنوب آسیا و سیاست داخلی هند خواهد شد؟  چه چالش هایی پیش روی این جاه طلبی ها وجود دارد؟

اولین چالش برای سیاست جدید هند منعکس کننده ماهیت جنینی معماری منطقه ای در خاورمیانه است. ادعاها مبنی بر اینکه I2U2 معادل خاورمیانه ای چهارگانه است یا اینکه کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا به دنبال به چالش کشیدن طرح کمربند و جاده چین است، اغراق آمیز است. برخلاف کشورهای عضو چهارگانه، که چهار دموکراسی بزرگ دریایی آسیا با تعهد مشترک به نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین در هند و اقیانوس آرام هستند، چنین اتفاق نظری در I2U2 وجود ندارد. در حالی که کواد طعم مشخصی ضد چینی دارد، مشخص نیست که I2U2 و کریدور اقتصادی به دنبال مقابله با کدام رقیب هستند، زیرا هند با مشارکت در هر ابتکار ضدایرانی مخالف است .

دوم، رابطه دشوار ابدی هند با پاکستان است. شهباز شریف در اولین سخنرانی خود پس از سوگند به عنوان نخست وزیر پاکستان در ماه مارس، وضعیت اسفبار فلسطینیان را با کشمیری ها یکی دانست. تا کنون، کشورهای خاورمیانه تا حد زیادی موضوع کشمیر را با توجه به نفوذ فزاینده ژئوپلیتیکی هند نادیده گرفته اند، همانطور که با اویغورها در احترام به چین رفتار می کنند. در نتیجه، دهلی نو با موفقیت توانسته است خط مشی خاورمیانه خود را از روابط خود با پاکستان حذف کند. با این حال، در میان خطر مزمن ناپایداری‌های خاورمیانه که به آسیای جنوبی سرایت می‌کند، حفظ این خط فاصله یک چالش خواهد بود. برای دهلی نو، بدترین سناریو ممکن است تکرار وضعیتی باشد که در دهه‌های 1980 و 1990 وجود داشت، زمانی که پاکستان در تلاش بود تا از ظهور افغانستان به عنوان مرکز گروه‌های افراطی اسلامی به شکلی از «عمق استراتژیک» در رقابت اسلام‌آباد با هند استفاده کند. . تشدید این تحولات یک سیاست خارجی بیشتر مبتنی بر ایدئولوژیک است که در ایدئولوژی هندوتوا حزب بهاراتیا جاناتا تعبیه شده است.

آیا هند می تواند روابط خود را با منطقه ای که مهد اسلام است تعمیق بخشد در حالی که موارد فزاینده ای از لفاظی های ضد مسلمانان در داخل وجود دارد؟ این واقعیت که چندین دولت عربی نسبت به بیانیه‌ها و سیاست‌های اسلام‌هراسی ناشی از هند ابراز نگرانی کرده‌اند، بیانگر این نیست؟

سیاست های تفرقه انگیزتر هویت محور در داخل، همراه با روابط نزدیک تر با ایالات متحده و اسرائیل و خطر مزمن سرریز بی ثباتی های خاورمیانه، همگی می توانند موانع جدیدی را برای هند در منطقه ایجاد کنند.

 

 

 مرکز بین المللی مطالعات صلح : ارزیابی و نتیجه گیری نهایتان چیست؟

سر و صدای داخلی هند که به دلیل درگیری کنونی اسرائیل و حماس برانگیخته شده است، احتمالاً برای مدتی باقی خواهد ماند، اما اینکه آیا این جنگ تأثیر عمده‌ای بر سیاست کلی هند در خاورمیانه یا اسرائیل خواهد داشت، تردید وجود دارد. در بیشتر موارد، مسائل خارجی تأثیر عمده ای بر انتخابات گذشته هند نداشته است. ممکن است مخالفان یا منتقدان مودی از موضع ظاهراً طرفدار اسرائیل به عنوان کارتی سیاسی برای اعمال فشار بر دولت هند برای نشان دادن حمایت قوی از فلسطینی ها استفاده کنند، اما بعید است که این موضع دهلی نو را تغییر دهد. . این به این دلیل است که پویایی نظام سیاسی هند از دهه‌های 1990 و 2000 تغییر کرده است، زمانی که دولت ائتلافی حمایت قابل توجهی از احزاب سیاسی چپ‌گرا که قبلا  منتقد روابط هند با اسرائیل بودند، دریافت کرد. در حال حاضر، به استثنای معدود انتقادات  پراکنده استقبال قابل توجهی از سوی عموم مردم از روابط رو به رشد هند با اسرائیل و قدردانی از رشد کلی روابط آن با کشورهای خلیج فارس  بویژه در میان جامعه مهاجران هندی این کشورها  وجود دارد.

از آنجایی که کشورهای خاورمیانه به طور فزاینده ای سیاست «نگاه به شرق» را اتخاذ می کنند، هند توانسته است حوزه های جدیدی از همکاری دوجانبه در حوزه های امنیتی غیرسنتی مانند انرژی های تجدیدپذیر، مراقبت های بهداشتی، همکاری فضایی و سازگاری با تغییرات آب و هوایی را کشف کند. علاوه بر این، از آنجایی که تقریباً همه این کشورها با تنوع بخشیدن به منابع اقتصادی خود برای آینده ای پس از هیدروکربن آماده می شوند، مایلند به ایجاد مشارکت های بیشتر با هند ادامه دهند و این برای دهلی نو نیز صادق است.  اما با این همه  از آنجا که سابقه سیاست هند در قبال مناقشه اسرائیل و فلسطین یک اقدام متعادل کننده بوده است، نمی توان به زودی انتظار تحول عظیم در سیاست خاورمیانه هند به دلیل درگیری های جاری داشت. با بیان این موضوع، هند باید در مورد داشتن یک استراتژی خاورمیانه محور برای برخورد جامع با منطقه و نه تنها تمرکز بر تقویت همکاری های دوجانبه، که به نظر می رسد بیشتر ماهیت معاملاتی دارد، فکر کند.خاورمیانه نشان می‌دهند.